Most gen. Elżbiety Zawackiej – most drogowy na Wiśle w Toruniu, w ciągu drogi krajowej nr 91.
Historia budowy
Jest to drugi most drogowy na Wiśle w Toruniu[1]. Przygotowania do budowy mostu trwały sześć lat. Budowa mostu rozpoczęła się 19 października 2010 roku[2]. Generalny wykonawcą inwestycji było konsorcjum firm Strabag sp. z o.o. z Pruszkowa i Strabag AG z Austrii. Początkowo planowano oddać most w lipcu 2013 roku, jednak ze względu na niekorzystne warunki atmosferyczne i niski stan wody podczas budowy termin oddania mostu przesunięto o kilka miesięcy. Koszt budowy wyniósł 753 mln zł[1]. 78% inwestycji dofinansowano ze środków unijnych[3].
Most został oddany do użytku 9 grudnia 2013 roku[4]. Most przyjął imię gen. Elżbiety Zawackiej. Podczas uroczystości oddania mostu, na jednym z przęseł odsłonięto płaskorzeźbę przedstawiającą patronkę mostu[1].
W 2014 roku most gen. Elżbiety Zawackiej został uznany przez Kapitułę Konkursu Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej za „Dzieło Mostowe Roku 2013”[3].
Dane techniczne
Wygląd mostu odnosi się do architektonicznego układu Torunia. Został wykonany jako stalowa konstrukcja łukowa. Kształt przęseł nawiązuje do istniejących wcześniej mostów w Toruniu: kolejowego im. Ernesta Malinowskiego i drogowego im. Józefa Piłsudskiego. Konstrukcja opiera się na jednej, centralnej podporze, która zapewnia zachowanie żeglowności i nie zakłóca pierwotnego biegu rzeki. Cała budowla ma 18 tys. ton konstrukcji stalowej. Podczas jej budowy zużyto 8 tys. ton stali zbrojeniowej, 3 tys. ton asfaltu i 65 tys. m³ betonu. Nawierzchnię wykonano z asfaltu lanego[4]. Do posadowienia podpór samego mostu wbito w grunt 1,5 tys. pali prefabrykowanych o wymiarach 40 × 40 cm. Do posadowienia pozostałych obiektów inżynierskich zużyto kolejne 2,5 tys. pali[5]. Most zawieszono na najdłuższych w Polsce przęsłach łukowych, mających po 50 m wysokości i 270 m długości (mierzonej od najwyższego punktu łuku do poziomu góry fundamentu podpory) oraz 2,75 t masy[1]. Szerokość mostu wynosi 30 m. Przeprawa ma po dwie jezdnie, każda ma dwa pasy ruchu. Po jednej stronie mostu znajduje się ścieżka rowerowa, po drugiej chodnik dla pieszych[1]. Podczas budowy zamontowano 140 punktów świetlnych koloru białego, podkreślające walory architektoniczne mostu[4].
Trasa mostowa liczy 4,1 km długości[1]. Z prawobrzeżnego Torunia droga na most prowadzi przez skrzyżowanie na placu Ignacego Daszyńskiego. Podczas budowy mostu powstało skrzyżowanie liczące trzy poziomy. W jego skład wchodzą m.in. tunel, rondo i estakada. Na lewobrzeżnym Toruniu powstało kilka metrów nowych odcinków dróg, przejścia podziemne dla pieszych i wiadukt nad koleją[4]. W ramach budowy most powstały również zatoki autobusowe, chodniki, droga rowerowa, estakady nad terenami zalewowymi (600 m po prawej, 830 m po lewej stronie Wisły). Estakady prawobrzeżne opierają się na 12 podporach, lewobrzeżne na 18. W ramach inwestycji wybudowano lub przebudowano jedenaście ulic o łącznej długości 11 km[5].
Przypisy
| Historyczne |
|
|---|
| Drogowe |
|
|---|
| Kolejowy |
|
|---|
.jpg)
