Od 1911 studiował teologię w Lipsku, Heidelbergu, Berlinie i Jenie. W 1916 został proboszczem w Wallendorfie, w 1917 w Saalfeld/Saale a w 1929 w Eisenach. Obok pracy pastorskiej zajmował się działalnością wydawniczą (redaktor czasopism kościelnych „Saalfelder Heimatglocken“, „Aus Luthers lieber Stadt“, „Glaube und Heimat“), chóralną i młodzieżową. W okresie III Rzeszy sprzeciwiał się nazyfikacji Kościoła ewangelickiego. Należał do Luterskiego Stowarzyszenia Wyznaniowego (Luth. Bekenntnisgemeinschaft) występującego przeciw działalności tzw. niemieckich chrześcijan[1].
W 1945 został biskupem krajowym Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Krajowego Turyngii. W okresie panowania sowieckich władz okupacyjnych i później w warunkach Niemieckiej Republiki Demokratycznej zabiegał o utrzymanie możliwie szerokiego zakresu działalności Kościoła. W latach 1955–1961 był członkiem Rady Kościoła Ewangelickiego Niemiec (EKD). W 1970 zakończył pełnienie funkcji biskupa krajowego[1].
Uzyskał doktoraty honorowe uniwersytetów w Jenie (1947) i Bratysławie (1962). W 1974 tytuł doktora honoris causa nadał mu Senat Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[1][2].
