Monodram (gr. mónos – jedyny; dráma – działanie) – utwór dramatyczny, w którym występuje tylko jeden bohater^[1].

Monolog bohatera może być skierowany do publiczności teatralnej lub do wyimaginowanego odbiorcy - nieobecnego na scenie. Monolog jest mocno zdialogizowany, bohater cytuje cudze wypowiedzi, imituje rozmowę odpowiadając na przytoczone bądź domniemane pytania postaci, o których mówi.

Odmianę monodramu stanowi one-person show lub one-man-show, czyli jednoosobowy występ aktora (komika, poety) przed publicznością

W monodramie, w przeciwieństwie do monodramatu, nie występują żadne inne osoby niż główny bohater^[2].

Znanymi przykładami monodramu są:

• Kontrabasista Patricka Süskinda (w polskim wykonaniu Jerzego Stuhra^[3], oraz w słuchowisku radiowym przez Krzysztofa Gosztyłę^[4])
• Seks, prochy i rock and roll, Czołem wbijając gwoździe w podłogę oraz Obudź się i poczuj smak kawy Erica Bogosiana (w polskim wykonaniu Bronisława Wrocławskiego^[5])
• Scenariusz dla nieistniejącego lecz możliwego aktora instrumentalnego Bogusława Schaeffera (w polskim wykonaniu Jana Peszka^[6])
• Shirley Valentine Willego Russela (w polskim wykonaniu m.in. Krystyny Jandy^[7] czy też Iwony Pieniążek^[8])
• Ucho, gardło, nóż Verdany Rudan (w polskim wykonaniu Krystyny Jandy^[9])

Zobacz kolekcję cytatów na temat monodramu w Wikicytatach

Zobacz hasło monodram w Wikisłowniku

• Monodramat
• Stand-up
• Rakugo
• Open mike