Monitor Dolnośląski
|
| Częstotliwość
|
dziennik
|
| Państwo
|
 Polska
|
| Wydawca
|
RSW Książka Prasa Ruch
|
| Tematyka
|
polityczno-społeczna
|
| Pierwszy numer
|
14 grudnia 1981
|
| Ostatni numer
|
31 grudnia 1981[1]
|
| Redaktor naczelny
|
Julian Bartosz, Zdzisław Balicki
|
| Średni nakład
|
300 000 egz.
|
| Format
|
A2[2]
|
| Liczba stron
|
4[2]
|
|
|
| OCLC
|
69476212
|
Monitor Dolnośląski (pełny tytuł: „Monitor Dolnośląski: pismo czasu stanu wojennego dla województw jeleniogórskiego, legnickiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego”) – dziennik, wychodzący na terenie Dolnego Śląska po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 w Polsce stanu wojennego i zawieszeniu w związku z tym wydawania wszystkich czasopism w kraju oprócz „Trybuny Ludu” i „Żołnierza Wolności”[3].
Tytuł został wybrany przez kolegium redakcyjne, mimo że władze naciskały, by dziennik nazywał się „Gazeta Robotnicza”. Pierwszy numer ukazał się 14 grudnia 1981[4]. Zasadniczy profil wydawnictwa stanowiły informacje urzędowe i rozporządzenia władz, ale także wiadomości regionalne oraz teksty propagandowe. Dużo pisano o sprawach wewnątrzpartyjnych[5]. Z powodu paraliżu komunikacyjnego i środków łączności składał się w większości z przedruków z „Trybuny Ludu”, nasłuchów Polskiego Radia i programów telewizyjnych[6]. We wszystkich numerach „Monitora” ukazały się łącznie 24 zdjęcia[7].
Zespół redakcyjny składał się głównie z dziennikarzy „Gazety Robotniczej” i „Wiadomości”, a także częściowo „Słowa Polskiego”[8]. Pismo wychodziło do końca grudnia 1981, opublikowano łącznie 13 wydań. Nakład wynosił 300 tys. egzemplarzy, a redaktorem naczelnym był Julian Bartosz, który jednak, ze względu na rozbieżności z I sekretarzem KW PZPR Tadeuszem Porębskim po dwóch dniach ustąpił ze stanowiska, a zastąpił go Zdzisław Balicki[3]. Według nieoficjalnych danych zwroty mogły sięgnąć 97% nakładu[2].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
