Miłka drobna

Miłka drobna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

miłka

Gatunek

miłka drobna

Nazwa systematyczna
Eragrostis minor Host
Fl. Austriaca 1: 135 (1827)[3]
Multimedia w Wikimedia Commons

Miłka drobna (Eragrostis minor Host) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje jako gatunek rodzimy w południowej Europie, w północnej i wschodniej Afryce oraz na rozległych obszarach Azji (z wyjątkiem północy). Introdukowany rośnie także w środkowej Europie, na obu kontynentach amerykańskich, w Australii[3]. W Polsce rośnie jako kenofit (zadomowiony gatunek obcy) rozpowszechniony na niżu[4].

Morfologia

Kłoski
Pokrój
Dorasta do 30 cm, źdźbła wyprostowane lub wznoszące się kolankowato.
Liście
Pochwy liściowe długo orzęsione, brak języczków liściowych. Blaszki liściowe szer. ok. 4 mm, płaskie.
Kwiaty
Wiechy luźne, wzniesione, długości do 15 cm. Dwie dolne gałązki wiechy odstające, cienkie, powyginane. Kłoski 8–16-kwiatowe, barwy ciemnofioletowozielonkawej.

Biologia i ekologia

Bylina. Kwitnie od lipca do listopada. Roślina termofilna. Występuje przeważnie w zbiorowiskach na brukowanych drogach, chodnikach, brzegach dróg. Głównie na glebach piaszczystych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku Eragrostion i Ass. Panico-Eragrostietum[5].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-28] (ang.).
  3. ↑ a b Eragrostis minor Host, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-04-21].
  4. ↑ Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001, s. 218. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

  • Jürke Grau, Bruno P. Kremer, Bodo M. Möseler, Gerhard Rambold, Dagmar Triebel: Gräser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.