Mirosław Petelicki

Mirosław Petelicki
Data urodzenia

10 września 1916

Data śmierci

11 czerwca 2014

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
srebro Bolonia 1964 Trap, druż.
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Grób Mirosława Petelickiego na cmentarzu Powązkowskim

Mirosław Petelicki, ps. Mirek[1] (ur. 10 września 1916, zm. 11 czerwca 2014)[2][3] – polski strzelec, medalista mistrzostw Europy. Pułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Stanisława, kawalerzysty I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego i Wojska Polskiego.

W 1937 roku wstąpił do Wojska Polskiego, w 1938 roku ukończył Szkołę Podchorążych Broni Pancernych w Modlinie. W 1939 roku otrzymał przydział do 2 Batalionu Broni Pancernej w Przemyślu. Walczył w kampanii wrześniowej, był ranny w rękę i nogę. Znalazł się w niewoli, z której uciekł.

Podczas okupacji pracował jako nauczyciel wiejski w Nieświczu, od 1941 roku, po agresji III Rzeszy na ZSRR, jako robotnik. Od 1943 roku działał w komunistycznej partyzantce, był członkiem i oficerem sztabu Brygady Spadochronowej „Grunwald” (przyjaźnił się z mjr Józefem Sobiesiakiem, dowódcą tej jednostki). Awansował na podporucznika. Uczestniczył w akcjach przeciwko polskiemu podziemiu zbrojnemu na Kielecczyźnie. Według zeznań por. Jana Szewczaka, Petelicki był jednym z żołnierzy zamieszanych w sprawie morderstwa trzech osób pochodzenia żydowskiego, którego dokonano w lipcu 1944 roku w okolicach Rakowa[1].

Po wojnie pracował w Oddziale Spraw Zagranicznych Sztabu Generalnego ludowego Wojska Polskiego[4]. Był inicjatorem i współzałożycielem 25 czerwca 1974 roku Wojskowego Koła Łowieckiego „Dziczy Jar” przy Głównym Kwatermistrzostwie WP.

Mistrz Polski w strzelectwie[5]. Jego największym międzynarodowym osiągnięciem był srebrny medal w trapie drużynowym na mistrzostwach Europy w 1964 roku w Bolonii (wraz z Adamem Smelczyńskim, Zygmuntem Kiszkurno i Juliuszem Lewartowskim). Zdobył 176 punktów, co było ostatnim wynikiem w polskiej drużynie[6].

Jego żoną była Hanna z d. Komosa (1923–2014), sekretarka szefa Departamentu Uzbrojenia Wojska Polskiego w Ministerstwie Obrony Narodowej. Miał z nią dwóch synów: Sławomira (1946–2012) i Janusza (ur. 1953)[4].

Został pochowany 17 czerwca 2014 roku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 313-6-18)[7].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Piotr Woyciechowski, Sławomir Cenckiewicz. Sławomira Petelickiego (1946–2012) genealogia, sowieckie korzenie i życie skrywane. Szkic do biografii. „Glaukopis”, s. 6, 2013. (pol.). 
  2. ↑ RODZICE PETELICKIEGO Hanna Komosa-Petelicka i Mirosław Petelicki: NIE WIERZYMY, że Sławek się ZABIŁ. se.pl, 2012-06-21. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
  3. ↑ Mirosław Petelicki. wyborcza.pl. [dostęp 2020-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-25)]. (pol.).
  4. ↑ a b Piotr Woyciechowski, Sławomir Cenckiewicz: Petelickiego życie skrywane. rp.pl, 2012-10-27. [dostęp 2020-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-17)]. (pol.).
  5. ↑ Wojciech Czuchnowski, Paweł Wroński: Gdy żołnierz zostaje sam. Portret generała Sławomira Petelickiego. wyborcza.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
  6. ↑ Zestawienie medali i medalistów IGRZYSK OLIMPIJSKICH, MISTRZOSTW ŚWIATA, MISTRZOSTW EUROPY w STRZELECTWIE SPORTOWYM. pzss.org.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA KWIECIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].
  8. ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 59 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  9. ↑ Nowy Zarząd - nowe zadania /w/ "Żołnierz Wolności", nr 21, 26 stycznia 1970, s. 6.

Information related to Mirosław Petelicki