Autor reportaży krajowych i zagranicznych oraz tekstów publicystycznych. Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, ukończył kurs dziennikarstwa Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (późniejsze Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich). W latach 1946–1947 pracował w Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego Varimpex. Od 1947 do 1952 w Polskiej Agencji Prasowej, gdzie specjalizował się w tematyce krajowej (był m.in. sprawozdawcą sądowym). Od lutego 1952 do 1960 był członkiem redakcji tygodnika „Świat”, pracując w sekretariacie redakcji i dziale reportażu krajowego (od grudnia 1956 był jego kierownikiem). W latach 1960–1962 publikował w dziale polityki wewnętrznej Agencji Robotniczej. Od 1962 do 1976 w Zespole Programu Telewizyjnego Komitetu ds. Radia i Telewizji, m.in. w latach 1967–1971 korespondent Polskiego Radia i Telewizji w Paryżu. W latach 1976–1977 kierownik działu zagranicznego w „Głosie Pracy”. Od 1977 do 1985 kierownik działu zagranicznego „Expressu Wieczornego”. Od 1985 na emeryturze.
Jego pierwsza żona, Alina Azembska, była m.in. redaktorem naczelnym miesięcznika „Morze”. Syn Robert (ur. 1964) jest dziennikarzem ekonomiczno-finansowym. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 14N-2-15)[1].
Twórczość (wybór)
Atak na Jastarnię (1954)
Czy Stanisław Talarek musiał umrzeć? (wespół z Lucjanem Wolanowskim; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1955; Wyd. Kraj 1955)
Krzyże i korona. Reportaż znad ujścia Wisły (Iskry 1956)
