|
| Państwo
|
 Chorwacja
|
| Data i miejsce urodzenia
|
19 marca 1982
Dortmund
|
| Wzrost
|
181 cm
|
| Gra
|
praworęczna, oburęczny backhand
|
| Status profesjonalny
|
1997
|
| Zakończenie kariery
|
2018
|
| Gra pojedyncza
|
| Wygrane turnieje
|
3 WTA, 4 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
20 (1 maja 2017)
|
| Australian Open
|
SF (2017)
|
| Roland Garros
|
3R (2001, 2015)
|
| Wimbledon
|
SF (1999)
|
| US Open
|
4R (2014)
|
| Gra podwójna
|
| Wygrane turnieje
|
3 WTA, 3 ITF
|
| Najwyżej w rankingu
|
19 (26 października 1998)
|
| Australian Open
|
W (1998)
|
| Roland Garros
|
3R (2013, 2016)
|
| Wimbledon
|
QF (2013)
|
| US Open
|
3R (2013)
|
|
|
Mirjana Lučić-Baroni (ur. 9 marca 1982 w Dortmundzie) – chorwacka tenisistka, zwyciężczyni Australian Open 1998 w grze podwójnej oraz finalistka Wimbledonu 1998 w grze mieszanej.
Kariera tenisowa
Lučić-Baroni to tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem. W dotychczasowej karierze wygrała dwa turnieje gry pojedynczej i dwa w grze podwójnej. Największy sukces wielkoszlemowy osiągnęła docierając do półfinału Wimbledonu w 1999 roku. Ponadto kilkakrotnie kończyła starty na etapie pierwszej do trzeciej rundy. Wygrała Australian Open w 1998 w grze podwójnej w parze z Martiną Hingis oraz z tą samą zawodniczką turniej Pan Pacific Open w Tokio. W grze mieszanej finalistka Wimbledonu z roku 1998, w parze z Maheshem Bhuphathi.
11 maja 1998 została sklasyfikowana na 32. miejscu w rankingu singlowym, a kilka miesięcy później na 19. pozycji w deblu, co było jej najlepszym osiągnięciem. Mentorką Mirjany była słynna tenisistka Martina Navrátilová.
W latach 1996–1998 reprezentowała Chorwację w Pucharze Federacji. W 1996 roku Chorwacja znajdowała się w Strefie Euroafrykańskiej IC. W rozgrywkach grupowych (z udziałem Lučić-Baroni) jej drużyna pokonała Jugosławię i Gruzję, ale przegrała ze Szwajcarią. W ćwierćfinale pokonała Rumunię, a w półfinale Białoruś. W barażach Grupy Światowej II Chorwacja pokonała Chiny 5-0, z czego trzy zwycięstwa odniosła Lučić. Rok później, w ćwierćfinałach Grupy Światowej I, Austria została pokonana przez Chorwację 4-1. W barażach Chorwacja przegrała 2-3 z Niemcami. W 1998 Mirjana zagrała w Fed Cup po raz ostatni, w ćwierćfinałach Grupy Światowej II. Jej drużyna odniosła zwycięstwo nad Japonią.
W 1997 jeden z tenisowych magazynów nadał jej miano Rolex Rookie of the Year.
Lučić-Baroni jako juniorka zwyciężyła w US Open 1996, w Australian Open 1997 w singlu i deblu. Została jedną z trzech tenisistek, które w wieku 14 lat wygrały dwa juniorskie turnieje wielkoszlemowe (obok Martiny Hingis i Jennifer Capriati).
W lipcu 1998 przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszka do dzisiaj. W wolnych chwilach pracuje nad autobiografią i maluje. Wspiera organizacje charytatywne.
Planowany przez Chorwatkę powrót do zawodowego tenisa miał miejsce w 2007 roku. Lučić-Baroni odpadła w kwalifikacjach do imprezy w Memphis, ale skorzystała z dzikiej karty, przyznanej jej przez organizatorów Pacific Life Open w Indian Wells. W pierwszej rundzie pokonała Amerykankę Lindsey Nelson, ale w kolejnej przegrała z Anną Czakwetadze. W maju dwukrotnie wystąpiła w turnieju ITF w Rzymie, odnosząc zwycięstwo nad Jeleną Wiesniną.
Zaczęła grać w tenisa, gdy miała cztery lata. Trenowana przez Gabe Jaramillo, niegdyś piętnastego tenisistę świata, byłego trenera Harolda Solomona i Gorana Prpicia. Lučić-Baroni posiada bardzo silny serwis, w 1999 roku zaserwowała z prędkością 111 mph, co dało jej dziewiąty rezultat na świecie.
Jest jedną z sześciu zawodniczek w historii tenisa w erze Open, które wygrały swój pierwszy zawodowy turniej w debiutanckim występie.
W grudniu 2010 przyjęła oświadczyny swojego chłopaka, Daniele Baroniego. Para wzięła ślub 15 listopada 2011 w Sarasocie w amerykańskim stanie Floryda i tuż po wielkoszlemowym Australian Open 2012 planowała udać się na miesiąc miodowy na wyspy Bora-Bora.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 5 (3–2)
Gra podwójna 4 (3–1)
Gra mieszana 1 (0-1)
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (2)
Gra podwójna (2)
Bibliografia
| 1922–1930 |
|
|---|
| 1931–1940 |
|
|---|
| 1941–1950 |
|
|---|
| 1951–1960 |
|
|---|
| 1961–1970 |
|
|---|
| 1971–1980 |
|
|---|
| 1981–1990 |
|
|---|
| 1991–2000 |
|
|---|
_(27304827472).jpg)
