Ministerstwo Górnictwa i Energetyki (1981-1987) – polskie ministerstwo istniejące w latach 1981–1987, powołane w celu określania kierunków rozwoju przemysłów kopalnych i energetycznych. Minister był członekiem Rady Ministrów.

Na podstawie ustawy z 1981 r. o utworzeniu urzędu Ministra Górnictwa i Energetyki ustanowiono nowy urząd, w miejsce zniesionego urzędów Ministerstwa Górnictwa oraz Ministerstwa Energetyki i Energii Atomowej^[1].

• Czesław Piotrowski (1981–1986)
• Jan Szlachta (1986–1987)

Do zakresu działania urzędu należały sprawy:

• górnictwa węglowego, naftowego, gazowniczego,
• produkcji maszyn, urządzeń oraz sprzętu górniczego, wiertniczego i energetycznego,
• produkcji materiałów posadzkowych i innych potrzebnych do wydobywania kopalin ze złóż naturalnych,
• budownictwa górniczego i energetycznego,
• dozoru technicznego.

Zadania urzędu realizowano w szczególności poprzez:

• prognozowanie i programowanie rozwoju tych  gałęzi,
• dokonywanie kompleksowej analizy i oceny działalności przedsiębiorstw i innych podległych jednostek organizacyjnych,
• koordynowanie tej działalności,
• współdziałanie w kształtowaniu systemów ekonomicznych przedsiębiorstw i innych podległych jednostek organizacyjnych.
• prowadzenie polityki kadrowej,
• udzielanie pomocy w szkoleniu kadr tych przedsiębiorstw i jednostek.

Ministrowi Górnictwa i Energetyki podlegał Urząd Dozoru Technicznego.

Na podstawie ustawy z 1987 r. o zmianach w zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej zniesiono urząd Ministra Górnictwa i Energetyki^[2].