Mikołaj Wiktorowicz Jung (ros.Николай Викторович Юнг; ur. 11 października?/23 października1855 w guberni twerskiej, zm. 16 maja1905) – rosyjski oficer marynarki niemieckiego pochodzenia[1], kapitan 1 rangi, dowódca m.in.: na krążownikach wojennych „Gienierał Admirał" czy „Giercog Edingsburskij".
Życiorys
W latach 1880–1881 był jednym z założycieli organizacji rewolucyjnej, wojskowego centrum morskiego w Kronsztad. W czasie masowych aresztowań wśród oficerów, 14 lipca 1883, udało mu się zbiec. Powrócił do czynnej służby dopiero w kwietniu 1886. Jung był już wtedy porucznikiem i jak wynika z raportów specjalnych sporządzanych dla Ministerstwa Sprawiedliwości, został aresztowany i był przesłuchiwany za swoje powiązania z antycarską „Narodnoj woliej” (Narodna Wola). Zaszantażowany brakiem wydania oficerskiego certyfikatu odstąpił od ruchu rewolucyjnego.
Początkowo dowodził wojennymi krążownikami, m.in.: opancerzonym „Gienierał Admirał” („Generał-admirał") i „Giercog Edingsburskij” („Książę edynburski”), następnie wiosną 1904 został mianowany dowódcą dywizjonu „Orioł” („Orzeł”, pancernik typu Borodino), który wchodził w skład Drugiej Eskadry Pacyfiku. Podczas bitwy pod Cuszimą został śmiertelnie ranny. Zmarł 16 maja 1905 roku. Został pochowany na morzu na współrzędnych 35° 56'13 "N, 135° 10 'E.[2]
Postać kapitana Junga pojawia się w słynnej powieści Cuszima Nowikow-Priboja.
Kalendarium
23 października 1855 – Urodził się w szlacheckim domu w guberni twerskiej (dystrykt moskiewski)
15 września 1872 – Został przyjęty do Szkoły Morskiej
1 maja 1873 – Zaczyna odbywać służbę jako uczeń czynny