PROFILPELAJAR.COM

Mikołaj Hieronim Sieniawski
	; Hetman polny koronny Mikołaj Hieronim Sieniawski
	; Leliwa
Rodzina	Sieniawscy herbu Leliwa
Data urodzenia	1645
Data śmierci	15 grudnia 1683
Ojciec	Adam Hieronim Sieniawski
Matka	Wiktoria Elżbieta Potocka
Żona	Cecylia Maria Radziwiłł (zm. 1682)
Dzieci	Adam Mikołaj, Joanna, Teofila
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mikołaj Hieronim Sieniawski herbu Leliwa (ur. 1645, zm. 15 grudnia 1683) – hetman polny koronny. Hrabia na Szkłowie i Myszy^[1], starosta generalny ruski w latach 1679–1683^[2].

Życiorys

Jako siedemnastolatek ożenił się z Cecylią Marią Radziwiłłówną, córką Aleksandra Ludwika Radziwiłła i Lukrecji Marii Strozzi. Miał z nią syna Adama Mikołaja (1666–1726) i dwie córki Joannę (poślubiła Stefana Potockiego) i Teofilę (poślubiła Aleksandra Jana Jabłonowskiego).

Poseł sejmiku halickiego na sejm 1664/1665 roku, oba sejmy 1666 roku, sejm nadzwyczajny 1668 roku^[4].

Walczył za Jana Kazimierza z Kozakami i Tatarami, przeciwnik rokoszu Lubomirskiego. Po abdykacji Jana II Kazimierza w 1668 roku, popierał do polskiej korony kandydaturę carewicza Fiodora^[5]. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego w 1669 roku z ziemi halickiej^[6]. Był członkiem konfederacji malkontentów w 1672 roku^[7].

W latach 1673–1674 przeprowadził samodzielnie operacje na Podolu i w Mołdawii. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa ruskiego w 1674 roku^[8], podpisał jego pacta conventa^[9]. Poseł sejmiku wiszeńskiego województwa ruskiego z ziemi lwowskiej na sejm koronacyjny 1676 roku^[10].

Od roku 1680 wojewoda wołyński. W 1682 został hetmanem polnym koronnym. Brał udział w kampaniach Jana III Sobieskiego (Podhajce, Chocim, Wiedeń 1683). Wskutek panującej tam zarazy zmarł wkrótce po wiedeńskiej wiktorii.

Cecylia Maria Sieniawska
Osmańskie siodło z czaprakiem zgodnie z tradycją zdobyte pod Wiedniem przez Mikołaja Hieronima Sieniawskiego. Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie
Perski XVI-wieczny kobierzec zgodnie z tradycją zdobyty pod Wiedniem przez Mikołaja Hieronima Sieniawskiego. Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie

↑ Kacper Niesiecki: Herbarz Polski. T. VIII. Lipsk: 1841, s. 349.
↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy. Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 153.
↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 129.
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 369.
↑ Wacław Uruszczak, Fakcje senatorskie w sierpniu 1668 roku, w: Parlament, prawo, ludzie, studia ofiarowane profesorowi Juliuszowi Bardachowi w sześćdziesięciolecie pracy twórczej, Warszawa 1996, s. 315.
↑ Porządek na seymie Walnym Electiey. Między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego tylko aktu Elekcyey należące uchwalony y postanowiony, roku [...] 1669 [słow.] dnia wtorego [...] maia, [b.n.s.]
↑ Pisma do wieku i spraw Jana Sobieskiego. T. 1, cz. 2, Kraków 1881, s. 1003.
↑ Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 153–154.
↑ Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey Między Warszawą a Wolą, przez opisane Artykuły do samego tylko Aktu Elekcyey należące, uchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego Tysiąc Szesc Set Siedmdziesiat Czwartego, dnia Dwudziestego Miesiaca Kwietnia., s. 29.
↑ Krystyn Matwijowski, Pierwsze sejmy z czasów Jana III Sobieskiego, Wrocław 1976, s. 245.