Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Microdochium, Amphisphaeriaceae, Amphisphaeriales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1849 r. Elias Fries nadając mu nazwę Lanosa nivalis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Gary Joseph Samuels i Ian Charles Hallett w 1983 r.[1]
Grzyb mikroskopijny, kriofil, mogący rozwijać się w niskich temperaturach (około 0 °C). Tworzy sporodochia z krótkimi, 1-3 komórkowymi konidioforami, nierozgałęzionymi i zazwyczaj prostymi konidioforami. Na ich szczycie znajduje się cylindryczna, prosta lub wygięta i zwężona w wierzchołkowej części komórka konidiotwórcza[5]typu annelida. Powstają w niej drobne, 2–3–komórkowe konidia o rozmiarach 13–27 × 2,4–3,8 μm. Teleomorfa ma niewielkie znaczenie w rozprzestrzenianiu choroby. Tworzy całkowicie zanurzone w tkankach roślin czarne perytecja o rozmiarach 120–180 × 100–150 μm. Worki mają rozmiar 60–180 × 6–9 μm. Powstają w nich hialinowe, 1–3 komórkowe askospory o rozmiarach 10–18 × 3,5–4,5 μm[4].
↑ abcSelimS.KryczyńskiSelimS., ZbigniewZ.WeberZbigniewZ. (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 282, ISBN 978-83-09-01077-7.
↑Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.
