Michel Verne był jedynym synem Jules’a Verne’a i jego żony Honorine du Fraysne de Viane, wdowy po Auguste Hébé-Morelu, z którym miała dwie córki – Valentine i Suzanne. Obydwie siostry przyrodnie były od niego starsze.
Ze względu na swój buntowniczy charakter w 1876 roku Michel Verne został wysłany przez swego ojca do kolonii karnej w Mettray (niedaleko Tours) na sześć miesięcy. Wziął również udział w rejsie dalekomorskim na żaglowcu w celu poprawy zachowania. W wieku 19 lat wywołał skandal uciekając, wbrew woli ojca, z aktorką teatru w Amiens – Thérèse Dugazon, którą później poślubił. Ze związku przyszło na świat dwoje dzieci, jednak niedługo potem Michel Verne opuścił młodą żonę dla Jeanne Reboul – szesnastoletniej pianistki, z którą spłodził dwoje dzieci, nim jeszcze sfinalizował proces rozwodowy. Burzliwe stosunki rodzinne powodowały napięcia pomiędzy Michelem Verne’em a jego ojcem. Jednakże w roku śmierci Jules’a Verne’a, tj. w 1905, ich stosunki polepszyły się do tego stopnia, że wspólnie pracowali nad niektórymi artykułami[5].
Kontrowersje dotyczące autorstwa ostatnich prac jego ojca, Jules’a Verne’a
Michel Verne w swoim pisarstwie zajmował się podobną tematyką do tej, w której specjalizował się jego ojciec. Senior uważał juniora za dobrego pisarza. Twórczość Michela uległa silnym wpływom twórczości ojca, była na nią stylizowana i jest znana głównie z powodu kontrowersji, jakie wynikły w związku z podejrzeniami co do rzeczywistego autorstwa ostatnich prac wydawanych przez niego pod nazwiskiem ojca.
Po śmierci ojca, w ciągu około 10 lat, wydawał on stopniowo jego ostatnie rękopisy. Według znawców tematu znaczna ich część była przez niego osobiście przerabiana, uzupełniana i poszerzana, a autorstwo powieści takich jak Latarnia na Końcu Świata i Wulkan złota przypisywane jest obecnie raczej jemu niż jego ojcu[6].
Publikacje
La Destinée de Jean Morénas
L’Éternel Adam (krótkie opowiadanie)
Un Express de l’avenir, opublikowany w 1888 (krótkie opowiadanie)
La Journée d’un journaliste américain en 2889, opublikowany w 1891 w Moniteur de la Somme (dziennik Amiens)
L’Agence Thompson and Co (powieść z 1907)
Les Naufragés du «Jonathan» (opublikowana w dwóch częściach w angielskiej wersji: Masterless Man i Unwilling Dictator); polskie wydanie Rozbitki z 1911 w tłumaczeniu Stefana Gębarskiego
L’Étonnante Aventure de la mission Barsac, od rozdziału szóstego
Les trois nouvelles, La destinée de Jean Morénas, La journée d’un journaliste américain en l’an 2889, L’éternel Adam zostały również opublikowane w zbiorku opowiadań pod tytułem Hier et Demain
