Jako wyznawca prawosławia był wybrany prowizorem przez protestancko-prawosławną konfederację wileńską w 1599 roku[1]. Około 1603 r. poślubił Rainę Mohylankę, córkę hospodara mołdawskiegoJeremiego Mohyły, osadzonego na tronie dzięki wsparciu Jana Zamoyskiego. Z tego powodu, w przeciwieństwie do swych braci stryjecznych Konstantego i Adama, nie zaangażował się w Dymitriady (choć przed pierwszą wyprawą na Moskwę w celu osadzenia na tronie carskim Dymitra Samozwańca jego krewni zbierali wojska w jego dobrach na Zadnieprzu), swoją uwagę zwrócił natomiast na Mołdawię. Kilkakrotnie interweniował tam zbrojnie w interesie synów swego teścia Jeremiego (zmarłego w 1605) wraz z pozostałymi jego zięciami wywodzącymi się z polskiej magnaterii (Samuelem Koreckim i Stefanem Potockim), przyczyniając się w ten sposób do zadrażnienia stosunków polsko-tureckich, które zaowocowało kilkanaście lat później wybuchem wojny polsko-tureckiej. Najważniejsze interwencje Wiśniowieckiego w Mołdawii miały miejsce w 1607, gdy odebrał wraz z Potockim i Koreckim tron mołdawski Michałowi Mohyle i osadził na nim swego szwagra Konstantyna Mohyłę, oraz w 1615, gdy pokonał razem z Koreckim Stefana Tomșę i wprowadził na tron mołdawski innego swego szwagra Aleksandra Mohyłę.
Zmarł w 1616 w Mołdawii od trucizny podanej w komunii świętej. Został pochowany w cerkwi zamkowej w Wiśniowcu.
Potomstwo
Anna – córka, żona Zbigniewa Firleja[2] (według innych danych, od 1638 r. Zygmunta Firleja (1613-73)[3])
Aleksander Roman Wiśniowiecki (ur. około 1608 - zm. po 1629)
Jerzy Krzysztof Wiśniowiecki (ur. około 1610 - zm. po 1629)
Przypisy
↑1599 г. – Акт конфедерации, заключенной в Вильно, шляхетством Речи Посполитой православного и протестантского исповеданий для взаимной защиты от гонений со стороны католического духовенства, s. 3
