Pochodzi z inteligenckiej rodziny, jego ojciec był lekarzem chirurgiem. Ukończył studia w zakresie filologii klasycznej i historii starożytnej na University of St Andrews. Jeszcze jako student zaangażował się w kampanię przed referendum w sprawie przystąpienia Wielkiej Brytanii do EWG jako zwolennik opcji proeuropejskiej. Zaraz po studiach został etatowym pracownikiem Partii Konserwatywnej, początkowo jako członek osobistego personelu lorda Caringtona, a następnie baronessy Elles.
Po jednej kadencji poza parlamentem, w czasie której został współwłaścicielem sieci prywatnych żłobków, w 1997 ponownie został posłem jako przedstawiciel okręgu wyborczego Sevenoaks[1]. Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach w 2010 został wiceprzewodniczącym tej partii (co w polskiej terminologii odpowiadałoby zastępcy sekretarza generalnego)[1], zaś w 2012 został ministrem stanu (w polskiej terminologii: pierwszym wiceministrem) w resorcie biznesu i przedsiębiorstw, a od 2013 równolegle również w resorcie energetyki[1]. W styczniu 2014 otrzymał dodatkowo objął na kilka miesięcy nowe stanowisko ministra ds. Portsmouth, mającego zajmować się w sposób szczególny tym pogrążonym w kłopotach ważnym miastem[2]. 15 lipca 2014 został awansowany w skład gabinetu Davida Camerona jako minister obrony[1]. Zachował ten urząd również po wyborach w 2015 roku, jak również w powołanym 13 lipca 2016 gabinecie Theresy May. Po wybuchu skandalu dotyczącego przypadków molestowania seksualnego przez posłów Izby Gmin i przedstawicieli największych partii politycznych podał się do dymisji, urzędowanie zakończył 2 listopada 2017.
