Me’ir-Dawid Lewenstein
מאיר-דוד לוונשטיין
|
| Data i miejsce urodzenia
|
6 stycznia 1904
Kopenhaga
|
| Data śmierci
|
15 sierpnia 1995
|
| Poseł do Knesetu
|
| Okres
|
od 14 lutego 1949
do 20 sierpnia 1951
|
| Przynależność polityczna
|
Zjednoczony Front Religijny
|
Me’ir-Dawid Lewenstein (hebr.: מאיר-דוד לוונשטיין, ang.: Meir-David Levenstein, Meir David Loewenstein, ur. 6 stycznia 1904 w Kopenhadze, zm. 15 sierpnia 1995) – izraelski rabin i polityk, w latach 1949–1951 poseł do Knesetu z listy Zjednoczonego Frontu Religijnego. Sygnatariusz Deklaracji niepodległości Izraela.
Życiorys
Urodził się 6 stycznia 1904 w Kopenhadze[1]. Studiował w szkole biznesowej w Szwajcarii oraz w seminarium rabinackim w Amsterdamie. W 1934 wyemigrował do Palestyny stanowiącej wówczas brytyjski mandat. Działał w ruchu młodzieżowym Agudat Israel w Europie, a następnie w oddziale partii w Palestynie[1].
Od 4 maja 1948 zasiadał w Zgromadzeniu Reprezentantów (parlament społeczności żydowskiej w brytyjskim Mandacie Palestyny)[1]. Był jednym z sygnatariuszy ogłoszonej 14 maja 1948 Deklaracji niepodległości Izraela[2], mimo licznych obiekcji natury religijnej[3]. Zasiadał w tymczasowej radzie państwa[1].
W wyborach parlamentarnych w 1949 po raz pierwszy i jedyny dostał się do izraelskiego parlamentu. W pierwszym Knesecie zasiadał w komisjach: mandatowej; konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości oraz edukacji i kultury; a także w specjalnej komisji ds. kontroli pożyczek państwowych[1]. Kwestionował potrzebę stworzenia konstytucji Izraela, uważając, że jedynym źródłem prawa winna być Tora[4]. W wyborach w 1951 utracił miejsce w parlamencie[1].
W 1972 został przewodniczącym komitetu ds. duchowego zbawienia[1].
Zmarł 15 sierpnia 1995[1].
Przypisy
.jpg)