Meprotyksol (meprotiksol)
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
9-[3-(dimetyloamino)propylo]-2-metoksy-9H-tioksanten-9-ol
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C19H23NO2S
|
| Masa molowa
|
329,46 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
4295-63-0
|
| PubChem
|
71195
|
| DrugBank
|
DB13822
|
| SMILES
|
CN(C)CCCC1(C2=CC=CC=C2SC3=C1C=C(C=C3)OC)O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C19H23NO2S/c1-20(2)12-6-11-19(21)15-7-4-5-8-17(15)23-18-10-9-14(22-3)13-16(18)19/h4-5,7-10,13,21H,6,11-12H2,1-3H3
|
| InChIKey
|
LAYVFLWAVIGDLK-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| ATC
|
R05DB22
|
Meprotyksol, meprotiksol – organiczny związek chemiczny, pochodna tioksantenu. Opatentowany został w roku 1959[1].
Farmakologicznie związek wykazuje działanie przeciwkaszlowe, przy jednoczesnym niewielkim efekcie depresyjnym[3].
Przypisy
- ↑ a b K.K. Doebel K.K. i inni, Verfahren zur Herstellung von Xanthen- bzw. Thioxanthenderivaten, Patent DE1044103 (B), 1957 [dostęp 2010-11-02] (niem.). Brak numerów stron w książce
- ↑ Meprotixol, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2017-08-24] (ang.).
- ↑ W.W. Hougs W.W. i inni, Pharmacology of a New Antitussive Agent: Meprotixol (N 7020), „Acta Pharmacologica et Toxicologica”, 24 (1), 1966, s. 3–23, DOI: 10.1111/j.1600-0773.1966.tb00364.x .
