Mennica w Kluczborku – mennica działająca dwukrotnie^[1]:

• w roku 1321^[2] oraz
• w latach 1621–1622.

W pierwszym okresie działalności, podczas panowania Bolesława III Rozrzutnego, mennica biła jedynie srebrne kwartniki (CRVCIBVRG)^[1]. Znany jest jeden egzemplarz o masie 1,58 grama, średnicy 19 mm, z Orłem Śląskim na jednej stronie i lwem w koronie na drugiej^[2].

Po trzech wiekach bezczynności, mennicę otworzono ponownie w 1621 r. na podstawie przywileju udzielonego przez Jana Chrystiana^[1][2]. W tym okresie bito^[1]:

• 3 krajcary,
• 24 krajcary,
• półtalary,
• talary oraz
• 5-dukatówki.

Imitowano również trojaki Zygmunta III Wazy z awersem przedstawiającym popiersie w prawo otoczonym tytulaturą^[1]:

oraz z napisami na rewersie:

(pol. Z bożej łaski Jan Chrystian książę Śląska grosz srebrny potrójny Kluczbork).

Pierwszym zarządcą mennicy był Kasper Wecker, a od połowy 1622 r. Błażej Pförtner. Stemple były przygotowywane przez wrocławskiego złotnika Fryderyka Schönau^[3].