Pracował w zawodzie piekarza od 1930, początkowo w Lublinie, w 1932 w Suwałkach, następnie w latach 1932–1933 w Krakowie, w piekarni tureckiej przy ul. Floriańskiej 24. Od 1934 prawdopodobnie wraz z ojcem prowadził piekarnię w Kobryniu, następnie prowadził we Włodawie cukiernię przy ul. 3 maja i dwie piekarnie, przy ul. Sejmowej i ul. Piłsudskiego. W 1938 ochrzcił się, otrzymując imiona Mieczysław Ryszard. Podczas II wojny światowej powrócił do rodzinnej Turcji, gdzie zainwestował w rodzinną fabrykę guzików. Po powrocie w 1940 jego piekarnie i cukiernie zarekwirowano, a on został aresztowany przez okupantów niemieckich na cztery miesiące. Prawdopodobnie został uwolniony w wyniku interwencji ambasadora tureckiego w Berlinie – Hüsreva Geredego(inne języki), jednak nie odzyskał majątku. Wiosną 1941 z rodziną wyjechał do Zamościa, gdzie za zgodą władz okupacyjnych i polskiego podziemia otworzył piekarnię przy ul. Bazyliańskiej 14 oraz jej dwie filie, wraz ze sklepem i działem cukierniczym[1].
W 1945 wyjechał do Łodzi, pozostawiając interesy w Zamościu pod opieką swojego ojca. W 1947 po śmierci ojca zakończył interes w Zamościu. W 1948 w Łodzi otworzył „Cukiernię Turecką” przy ul. Nowotki 17 (obecnie ul. Pomorska 17). W 1950 sprowadził rodzinę do Łodzi, w której żył i prowadził interesy do końca życia. Prowadzona przez niego cukiernia przy ul. Pomorskiej funkcjonuje pod zmienionym zarządem właścicielskim[1].
Prawdopodobnie w latach 60. XX w. piekarnia Erola zaczęła wypiekać chlebek turecki, znany pod nazwą żulik[2][1]. Dzięki dużej popularności tego pieczywa, zaczęły go wypiekać także inne łódzkie piekarnie, czyniąc go popularnym daniem regionu łódzkiego[2][3].
