Meander w Wąwozie Półrzeczki

Meander w Wąwozie Półrzeczki
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

gmina Liszki
Wąwóz Półrzeczki

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

7 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

320 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku WNW

Kod

J.GT-03.24

Położenie na mapie gminy Liszki
Mapa konturowa gminy Liszki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Meander w Wąwozie Półrzeczki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Meander w Wąwozie Półrzeczki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Meander w Wąwozie Półrzeczki”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Meander w Wąwozie Półrzeczki”
Ziemia50°04′45″N 19°42′20″E/50,079167 19,705556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Meander w Wąwozie Półrzeczki, Schronisko w Wąwozie Na Łopiankach V – jaskinia w górnej części wąwozu Półrzeczki, na północ od wsi Mników[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim, na południowym skraju Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej[2].

Opis obiektu

Jaskinia znajduje się w orograficznie prawych zboczach wąwozu, w odległości 150 m na południe od autostrady A4. Otwór znajduje się w bezimiennej skale na wysokości około 5 m nad dnem doliny. Ma ekspozycję południowo-zachodnią i znajduje się we wnęce o znacznej wysokości (3,5 m), dzięki czemu jest widoczny ze ścieżki szlaku turystycznego biegnącego dnem doliny. Otwór znajduje się w górnej części tej wnęki i jest bardzo ciasny. Znajduje się za nim meandrujący korytarz o długości 7 m. Na dnie znajduje się bardzo głęboka i wąska rynna denna, a pod stropem półki. W środkowej części korytarza znajduje się rozszerzenie, w którym można stanąć[1].

Jaskinia powstała w strefie wadycznej w skałach wapiennych pochodzących z jury późnej. O tym, że płynęła nią woda świadczy rynna denna i półki pod stropem. W głębi zachowała się również szata naciekowa w postaci niewielkich draperii, polew i stalagnatu o wysokości 15 cm. Powierzchnię nacieków pokrywa białe mleko wapienne. Na spągu wapienny gruz i glina[1].

Jaskinia jest wilgotna i bez przewiewu. Rozproszone światło słoneczne dociera tylko do zakrętu korytarza. Okolice otworu porastają glony, mchy i porosty. W korytarzu obserwowano dużą ilość pająków (m.in. sieciarz jaskiniowy Meta menardi), ćmy, komary, motyla szczerbówka ksieni Scoliopteryx libatrix i niewielkie ślimaki[1].

Historia poznania i dokumentacji

Jaskinia jest znana od dawna, jednak rzadko odwiedzana. Znajduje się w wykazie jaskiń M. Szelerewicza i A. Górskiego z 1986 r, pod nazwą Schronisko w wąwozie Na Łopiankach V[3]. Dokumentację opracowali A. Górny i P. Malina w październiku 1999 r. Plan opracował A. Górny[1].

Otwór

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Andrzej Górny, Meander w Wąwozie Półrzeczki, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2020-01-15].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. ↑ M. Szelerewicz, A. Górny, Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK Kraj, 1986, s. 200