Cantoro ma za sobą występy w reprezentacji Argentyny U-17. W 1993 roku wystąpił w jej barwach na Mistrzostwach Ameryki Południowej U-17 w Kolumbii oraz na Mistrzostwach Świata U-17 w Japonii.
Kariera klubowa
CA Vélez Sársfield (1994–2000)
Mauro Cantoro jest wychowankiem klubu CA Vélez Sarsfield. W argentyńskiej Primera A zadebiutował 24 kwietnia 1994 roku w spotkaniu z River Plate. Sezon 1996/97 Cantoro rozpoczął w składzie Vélez Sársfield, występując w pięciu meczach turnieju Apertura ligi argentyńskiej[1].
Wypożyczenie do Atlético de Rafaela
Na drugą część sezonu 1996/97 został wypożyczony do występującego w niższej lidze Nacional B klubu Atlético de Rafaela[2]. Grał tam w rozgrywkach grupy mistrzowskiej argentyńskiej drugiej ligi[3]. W ligowym debiucie w barwach Atlético, w meczu przeciwko CA All Boys strzelił bramkę[4]. W sumie, w turnieju Clausura 1997 zdobył sześć goli dla Atlético. W meczu z Central Córdoba strzelił dwie bramki[5]. Zdobył również po bramce w meczach z Morón, Los Andes oraz ponownie z CA All Boys[6][7][8].
Powrót do Vélez
W lipcu 1997 roku powrócił do zespołu Vélez Sársfield[9]. Nie grał jednak w turnieju Apertura 1997 w pierwszym zespole Vélezu, występował w zespole rezerwowym[1][10].
Wypożyczenie do Universitario
W 1998 roku Cantoro trafił do peruwiańskiego klubu Universitario de Deportes, do którego ściągnął go trener Osvaldo Piazza, który w latach 1994–1997 był szkoleniowcem Vélezu Sarsfield[11][12]. Miał tam grać na zasadzie wypożyczenia do czerwca 1998 roku[13]. W swoim ligowym debiucie w barwach Universitario, w meczu pierwszej kolejki turnieju Apertura 1998 ligi peruwiańskiej z Melgar strzelił dwa gole[14]. Argentyczńczyk tak dobrze radził sobie w klubie z Limy, że działacze Universitario już w marcu złożyli wniosek o przedłużenie wypożyczenia Cantoro do grudnia 1998 roku[13]. Cantoro wygrał razem z Universitario turniej Apertura sezonu 1998 ligi peruwiańskiej. Argentyńczyk strzelił 11 bramek dla Universitario w tym turnieju[14]. Przez peruwiańskich dziennikarzy wybrany został najlepszym obcokrajowcem turnieju[15].
Powrót do Vélez i powtórne wypożyczenie do Universitario
Po zakończeniu turnieju wrócił do Vélezu Sarsfield, gdzie zagrał w jednym meczu turnieju Apertura 1998 ligi argentyńskiej[1]. Został jednak powtórnie wypożyczony do Universitario de Deportes, gdzie dokończył sezon 1998. We wrześniu i październiku występował z Universitario na turnieju Copa Merconorte, w którym zdobył trzy bramki w sześciu meczach[16][17]. Turniej Clausura sezonu 1998 ligi peruwiańskiej wygrał zespół Sporting Cristal. W dwumeczu o mistrzostwo Peru lepsze było Universitario i to ono zdobyło tytuł. Cantoro w turnieju Clausura strzelił 2 gole. W sumie, w sezonie 1998 zdobył dla swojego zespołu 13 bramek[14].
Kolejny powrót do Vélez
W 1999 roku Cantoro powrócił do Vélezu Sársfield i wystąpił w jego barwach w jednym meczu turnieju Clausura sezonu 1998/99 ligi argentyńskiej[1].
Kolejne wypożyczenie do Universitario
W lipcu 1999 roku Cantoro został po raz kolejny wypożyczony do peruwiańskiego Universitario, na okres pół roku[18]. W sezonie 1999 zajął ze swoją drużyną drugie miejsce w turnieju Clausura. Cantoro zdobył 9 bramek dla klubu z Limy, w turnieju Clausura. Finałowy dwumecz z zespołem Alianza Lima wygrało Universitario, dzięki czemu Cantoro został po raz drugi z rzędu mistrzem Peru[19]. W turnieju Copa Merconorte 1999 Cantoro zdobył jedną bramkę, w czterech meczach[20][21].
Wypożyczenie do Blooming i występy w Copa Libertadores
Po okresie gry w Peru Mauro Cantoro przeniósł się do Boliwii, do drużyny Blooming[22]. W turnieju Apertura sezonu 2000 zdobył dla swojej drużyny dwie bramki[23]. Z drużyną Blooming występował również w rozgrywkach Copa Libertadores, gdzie zagrał w sześciu meczach fazy grupowej[24]. Drużyna Blooming zajęła trzecie miejsce w swojej grupie i odpadła z dalszej części rozgrywek Copa Libertadores[25].
Cantoro na treningu Wisły
Atlético de Rafaela (2000)
W czerwcu 2000 roku wygasł kontrakt Cantoro z klubem CA Vélez Sarsfield[26]. Zawodnik postanowił przenieść się do argentyńskiego klubu Atlético de Rafaela, w którym już wcześniej występował. W pierwszym meczu ligowym w barwach nowej drużyny z Olimpo Bahía Blanca zdobył bramkę doprowadzając do wyniku 1:1[27]. W sumie, barwach Atlético strzelił trzy bramki w lidze Nacional B[28].
Ascoli Calcio (2001)
W 2001 roku Mauro Cantoro przeszedł do włoskiego klubu Ascoli Calcio. W Serie C1 zdobył dwie bramki w dziewięciu meczach[29].
Wisła Kraków (2001–2009)
W październiku 2001 roku został zawodnikiem Wisły Kraków. Z Wisłą Kraków pięć razy zdobył mistrzostwo Polski, w sezonach 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2007/08 i 2008/09. Dwukrotnie wywalczył z zespołem "Białej Gwiazdy"Puchar Polski w sezonach 2001/02 i 2002/03. 31 grudnia 2009 wygasł jego kontrakt z krakowskim klubem. Wisła zdecydowała, że nie przedłuży z nim umowy.
Odra Wodzisław (2010)
18 stycznia 2010 Cantoro podpisał kontrakt z Odrą Wodzisław[30]. Zawodnik związał się z klubem do końca rundy wiosennej sezonu 2009/10[31].
Mauro Cantoro ma na koncie występy w reprezentacji Argentyny U-17. W 1993 roku występował w jej barwach na Mistrzostwach Ameryki Południowej do lat 17 w Kolumbii[34]. Na mistrzostwach Cantoro zdobył razem z drużyną brązowy medal[35].
W sierpniu 1993 roku reprezentował Argentynę podczas Mistrzostw Świata U-17 w Japonii. Na mistrzostwach wystąpił we dwóch spotkaniach, z Australią oraz Kanadą[36]. W meczu z reprezentacją Kanady zdobył bramkę, ustalając wynik spotkania na 5:0 dla Argentyny[37].
Życie prywatne
Mauro Cantoro ma żonę Adrianę oraz dwóch synów Mauro i Tiago[38]. Jego pradziadek urodził się w Galicji, skąd w 1915 roku wyemigrował do Argentyny. Piłkarz posiada obywatelstwo argentyńskie, włoskie i polskie. Obywatelstwo polskie zostało mu nadane 23 kwietnia 2008[39]. Akt nadania obywatelstwa odebrał on w Krakowie 16 maja 2008[40].
