Matthias de l’Obel, Mathias de Lobel lub Matthaeus Lobelius (ur. 1538 w Lille, zm. 3 marca1616, Highgate w Londynie) – flamandzki lekarz i botanik. Jest uznawany za pierwszego botanika, który podszedł do klasyfikacji roślin zgodnie z ich naturalnym pokrewieństwem, a nie ich zastosowaniami medycznymi.
L’Obel studiował medycynę w Leuven, a następnie pod kierunkiem Wilhelma Rondeleta w Montpellier[1]. W latach 1571–1581 prowadził praktykę lekarską w Antwerpii, a następnie w Delfcie, gdzie był lekarzem nadwornym księcia Wilhelma I Orańskiego. W 1584 r. opuścił Holandię, uciekając przed wojną domową. Udał się do Anglii, gdzie pozostał już do śmierci. Był tam m.in. lekarzem Jakuba I Stuarta.
Był autorem wydanej w 1591 fundamentalnej publikacji Icones stirpium, seu, Plantarum tam exoticarum, quam indigenarum: in gratiam rei herbariae studiosorum in duas partes digestae: cum septem linguarum indicibus, ad diuersarum nationum vsum[2] („Obrazy roślin, zarówno egzotyczne i rodzime, dla studentów botaniki, ułożone w dwóch częściach: z indeksami w siedmiu językach na użytek różnych narodowości”) i jest uznawany za pierwszego botanika, który podszedł do klasyfikacji roślin zgodnie z ich naturalnym pokrewieństwem, a nie ich zastosowaniami medycznymi.
Tytuły prac w Biodiversity Heritage Library – By „L’Obel, Matthias de, 1538-1616”. Biodiversity Heritage Library. [dostęp 2017-02-02]. (ang.).
Obrazy wysokiej rozdzielczości dzieł i portretów Matthiasa de l'Obela w formacie .jpg i .tiff Digitized Images / 16thCentury / Lobel /. History of Science Collections, University of Oklahoma Libraries. [dostęp 2017-02-02]. (ang.).