W 1868 ożenił się z Josefą Martín, z którą miał dwie córki: Maríę i Isabel[2].
W 1870 został korespondentem Akademii św. Ferdynanda i członkiem Regionalnej Komisji Zabytków. Wystawił także dwa obrazy na Salonie paryskim[1]. W 1873 razem z Federikiem Madrazo zajął się restauracją obrazu Pogrzeb hrabiego Orgaza, jednego z arcydzieł El Greca znajdującego się w kościele Santo Tomé w Toledo. Nie przyjął wynagrodzenia za drobiazgową pracę nad obrazem[2]. W 1881 ponownie wziął udział w Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych i otrzymał medal II klasy za obraz Próba przy organach, w 1904 jeszcze raz zdobył medal III klasy tej wystawy za rzeźbę popiersia. Od 1902 kierował Wyższą Szkołą Sztuk Przemysłowych i zajmował się rzeźbą[1].
W 1905 został wybrany radnym Toledo z ramienia Partii Liberalnej. W 1906 został oskarżony o defraudację funduszy szkolnych i chociaż został całkowicie oczyszczony z zarzutów, ten incydent doprowadził do jego śmierci kilka dni później[2].
