Masakra w Zug

Budynek w którym doszło do ataku
Państwo	Szwajcaria
Kanton	Zug
Miejsce	Zug
Data	27 września 2001
Godzina	10:32-10:35
Liczba zabitych	15 osób (w tym sprawca)
Liczba rannych	18 osób
Typ ataku	masowe morderstwo, masowa strzelanina, samobójstwo rozszerzone
Sprawca	Friedrich Heinz Leibacher
Położenie na mapie Zugu miejsce strzelaniny
Położenie na mapie Szwajcarii miejsce strzelaniny
47°10′N 8°31′E/47,166667 8,516667

Masakra w Zug – strzelanina, do której doszło 27 września 2001 roku w parlamencie lokalnym (odpowiednik polskiego sejmiku wojewódzkiego) kantonu Zug w mieście Zug w Szwajcarii. Sprawcą masakry był 57-letni Friedrich Leibacher, mężczyzna o skrajnie antysystemowych poglądach z zaburzeniami psychicznymi. W strzelaninie zginęło 14 lokalnych polityków, a 18 zostało rannych, sprawca natomiast popełnił samobójstwo.

Strzelanina wybuchła o 10:32 rano w parlamencie lokalnym kantonu Zug - sprawca zaczął strzelać na korytarzach budynku, a później wszedł na salę plenarną, gdzie odbywało się zgromadzenie i kontynuował ostrzał; w strzelaninie zginęło 14 polityków, a 18 zostało rannych. Napastnik na koniec zdetonował bombę domowej roboty, ale nie raniła ona nikogo, po czym, chwilę później, popełnił samobójstwo przez strzał z broni palnej^[1].

• Peter Bossard (partia FDP)
• Monika Hutter-Häfliger (partia SP)
• Jean-Paul Flaschmann (partia SVP)
• Herbert Arnet (partia CVP)
• Martin Döbeli (FDP)
• Dorly Heimgartner (FDP)
• Kurt Nussbaumer (CVP)
• Rolf Nussbaumer (CVP)
• Konrad Häusler (CVP)
• Erich Iten (FDP)
• Karl Gretener (CVP)
• Willi Wismer (CVP)
• Heinz Grüter (FDP)
• Käthi Langenegger (CVP)
• Friedrich Heinz Leibacher (sprawca)

Sprawcą masakry był 57-letni Friedrich Heinz Leibacher (ur. 21 lipca 1944 w Zug), miejscowy mieszkaniec z problemami alkoholowymi^[3]. Napastnik cierpiał ponadto na schorzenia psychiczne o charakterze urojeniowym^[2]; w latach 60. XX wieku założył własną firmę, która jednak upadła, miał także za sobą kilka nieudanych małżeństw z kobietami z Dominikany^[3] i w tym czasie miał się najprawdopodobniej załamać psychicznie, gdyż dopuścił się szeregu przestępstw (kazirodztwo, kilka pobić, kradzież oraz fałszerstwo), za które został skazany w 1970 roku, przez co stał się bezrobotny^[3] i w wyniku tych przeżyć Leibacher zaczął jeszcze bardziej podupadać psychicznie, nabierać skrajnie antysystemowych poglądów, graniczących z nienawiścią do polityki i polityków - przed atakiem Leibacher napisał notatkę, w której opisał swoją masakrę jako dzień wybuchu mojej wściekłości na mafię z Zug^[1].

Po ataku wiele lokalnych parlamentów kantonowych zaczęło wdrażać dodatkowe środki bezpieczeństwa. Niektóre ustanowiły rygorystyczne środki dla odwiedzających tego rodzaju miejsca. Policja i inne służby zaczęły bardziej poważnie traktować pogróżki pod adresem różnych instytucji państwowych^[4].