Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Markiz – tytuł arystokratyczny stosowany w Europie, Chinach i Japonii.

Pierwotnie powstał z tytułu margrabiego^[1] (zarządcy marchii w czasach nowożytnego cesarstwa rzymskiego), dopiero w późniejszym okresie nabrał cech dziedzicznego tytułu arystokratycznego, choć nadawano też tytuły margrabiowskie osobiste (nie dziedziczne). Jako tytuł arystokratyczny znajduje się w hierarchii na drugim miejscu, zaraz po księciu, a przed hrabią.

Wyraz pochodzi z francuskiego marquis, które wywodzi się najwyraźniej z germańskiego słowa oznaczającego granicę (mark). W języku niemieckim odpowiadający tytuł to Markgraf, co można analizować jako Mark + graf = granica + hrabia, tj. hrabia opiekujący się granicami. Dawniej hrabia, który chronił granice, był bardziej uprzywilejowany od innych hrabiów, co tłumaczy stosunkowo wysoką pozycję w hierarchii, tym bardziej, że mógł zdobyte na sąsiadach (przeważnie barbarzyńcach) ziemie dodawać do swojej domeny.

Znanym francuskim markizem był Donatien Alphonse François de Sade.

Wśród polskich rodzin arystokratycznych wyróżnia się tylko dwa nazwiska z tym tytułem:

• Myszkowscy (Gonzaga-Myszkowscy), a następnie Wielopolscy – tytuł nadany pod warunkiem dziedziczenia określonych dóbr (zatem w pewnym sensie dziedziczny),
• Umiastowscy – tytuł nadany jako osobisty (zatem niedziedziczny) dla Janiny z Ostroróg-Sadowskich, małżonki hr. Władysława Umiastowskiego.

Zobacz hasło markiz w Wikisłowniku