Mark Philippoussis
|
Państwo
|
Australia
|
Data i miejsce urodzenia
|
7 listopada 1976 Melbourne
|
Wzrost
|
196 cm
|
Gra
|
praworęczny, jednoręczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
1994
|
Zakończenie kariery
|
2006
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
11
|
Najwyżej w rankingu
|
8 (19 kwietnia 1999)
|
Australian Open
|
4R (1996, 1999, 2000, 2004)
|
Roland Garros
|
4R (1997, 2000)
|
Wimbledon
|
F (2003)
|
US Open
|
F (1998)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
3
|
Najwyżej w rankingu
|
18 (11 sierpnia 1997)
|
Australian Open
|
2R (1996)
|
Roland Garros
|
3R (1996, 1997)
|
Wimbledon
|
SF (1996)
|
US Open
|
SF (1996)
|
|
Mark Philippoussis, właśc. Mark Anthony Philippoussis (ur. 7 listopada 1976 w Melbourne) – australijski tenisista pochodzenia greckiego[1], zdobywca Pucharu Davisa w 2003 i 2006, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Philippoussis był jednym z najpotężniej serwujących zawodników na świecie. Do niego należy australijski rekord zagranych asów w meczu (zaserwował 46 asów w meczu 1/8 finału z Andre Agassim na Wimbledonie w 2003 roku)[2]. Z racji umiejętności serwisowych Philippoussis, dawniej także rekordzista świata w szybkości serwisu (jego wynik poprawiali Greg Rusedski i Andy Roddick), nosił na kortach przydomek Scud.
W gronie tenisistów zawodowych występował w latach 1994–2006, choć grywał w profesjonalnych turniejach w kolejnych latach[3]. Zanim rozpoczął profesjonalną karierę był czołowym juniorem świata, kończąc rok 1994 na 3. miejscu w rankingu gry pojedynczej oraz z dwoma juniorskimi tytułami wielkoszlemowymi w deblu (Wimbledon i Australian Open w parze z Benem Ellwoodem). Już jako zawodowiec w przeciągu kariery awansował do 22 finałów zawodów rangi ATP World Tour, w których triumfował w 11 razy. Osiągnął w karierze dwa finały wielkoszlemowe; w finale US Open 1998 uległ Patrickowi Rafterowi w czterech setach, a w finale Wimbledonu 2003 przegrał z Rogerem Federerem w trzech setach.
W grze podwójnej Australijczyk osiągnął 6 finałów rangi ATP World Tour, z których w 3 zwyciężył.
W rankingu gry pojedynczej Philippoussis najwyżej był na 8. miejscu (19 kwietnia 1999), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (11 sierpnia 1997).
W latach 1995–2006 reprezentował Australię w Pucharze Davisa, dwukrotnie zdobywając z zespołem trofeum w edycjach 1999 i 2003. W 1999 Australijczycy pokonali 3:2 w finale Francję, która była gospodarzem finału rozgrywanego w Nicei na kortach ziemnych w hali. Philippoussis wygrał otwierający rywalizację mecz z Sébastienem Grosjeanem i decydujący o mistrzostwie z Cédricem Pioline[4]. Podczas edycji Pucharu Davisa 2003 Australia zwyciężyła w finale 3:1 z Hiszpanią, w Melbourne na podłożu trawiastym. Philippoussis najpierw poniósł porażkę z Carlosem Moyą, a następnie triumfował w pięciosetowej grze z Juanem Carlosem Ferrerem zdobywając decydujący punkt w finale[5].
Z powodzeniem startował w Pucharze Hopmana; razem z Jeleną Dokić (wówczas także reprezentującą Australię) zdobył pierwszy dla Australii Puchar Hopmana w 1999 roku.
Philippoussis 3 razy startował w turniejach singlowym igrzysk olimpijskich, w Atlancie (1996), Sydney (2000) i Atenach (2004). Najdalej dochodził do 3 rundy w Atlancie i Sydney, a z rywalizacji w Atenach odpadł w 1 rundzie[6].
Przez krótki czas współpracował z nim jako trener dawny australijski mistrz Wimbledonu, Pat Cash.
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (11–11)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
5 marca 1995
|
Scottsdale
|
Twarda
|
Jim Courier
|
6:7(2), 4:6
|
Finalista
|
2.
|
8 października 1995
|
Kuala Lumpur
|
Dywanowa (hala)
|
Marcelo Ríos
|
6:7(6), 2:6
|
Finalista
|
3.
|
15 października 1995
|
Tokio
|
Dywanowa (hala)
|
Michael Chang
|
3:6, 4:6
|
Zwycięzca
|
1.
|
20 października 1996
|
Tuluza
|
Twarda (hala)
|
Magnus Larsson
|
6:1, 5:7, 6:4
|
Zwycięzca
|
2.
|
9 marca 1997
|
Scottsdale
|
Twarda
|
Richey Reneberg
|
6:4, 7:6(4)
|
Zwycięzca
|
3.
|
4 maja 1997
|
Monachium
|
Ceglana
|
Àlex Corretja
|
7:6(3), 1:6, 6:4
|
Zwycięzca
|
4.
|
15 czerwca 1997
|
Londyn
|
Trawiasta
|
Goran Ivanišević
|
7:5, 6:3
|
Finalista
|
4.
|
28 września 1997
|
Tuluza
|
Twarda (hala)
|
Nicolas Kiefer
|
5:7, 7:5, 4:6
|
Finalista
|
5.
|
5 października 1997
|
Bazylea
|
Dywanowa (hala)
|
Greg Rusedski
|
3:6, 6:7(6), 6:7(3)
|
Zwycięzca
|
5.
|
22 lutego 1998
|
Memphis
|
Twarda (hala)
|
Michael Chang
|
6:3, 6:2
|
Finalista
|
6.
|
13 września 1998
|
US Open, Nowy Jork
|
Twarda
|
Patrick Rafter
|
3:6, 6:3, 2:6, 0:6
|
Zwycięzca
|
6.
|
14 lutego 1999
|
San José
|
Twarda (hala)
|
Cecil Mamiit
|
6:3, 6:2
|
Zwycięzca
|
7.
|
7 marca 1999
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Carlos Moyá
|
5:7, 6:4, 6:4, 4:6, 6:2
|
Zwycięzca
|
8.
|
13 lutego 2000
|
San José
|
Twarda (hala)
|
Mikael Tillström
|
7:5, 4:6, 6:3
|
Finalista
|
7.
|
8 października 2000
|
Hongkong
|
Twarda
|
Nicolas Kiefer
|
6:7(4), 6:2, 2:6
|
Finalista
|
8.
|
19 listopada 2000
|
Paryż
|
Dywanowa (hala)
|
Marat Safin
|
6:3, 6:7(7), 4:6, 6:3, 6:7(8)
|
Zwycięzca
|
9.
|
25 lutego 2001
|
Memphis
|
Twarda (hala)
|
Davide Sanguinetti
|
6:3, 6:7(7), 6:3
|
Finalista
|
9.
|
6 stycznia 2002
|
Adelaide
|
Twarda
|
Tim Henman
|
4:6, 7:6(6), 3:6
|
Finalista
|
10.
|
9 marca 2003
|
Scottsdale
|
Twarda
|
Lleyton Hewitt
|
4:6, 4:6
|
Finalista
|
11.
|
6 lipca 2003
|
Wimbledon, Londyn
|
Trawiasta
|
Roger Federer
|
6:7(5), 2:6, 6:7(3)
|
Zwycięzca
|
10.
|
28 września 2003
|
Szanghaj
|
Twarda
|
Jiří Novák
|
6:2, 6:1
|
Zwycięzca
|
11.
|
16 lipca 2006
|
Newport
|
Trawiasta
|
Justin Gimelstob
|
6:3, 7:5
|
Gra podwójna (3–3)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partner |
Przeciwnicy |
Wynik finału
|
Zwycięzca
|
1.
|
23 kwietnia 1995
|
Hongkong
|
Twarda
|
Tommy Ho
|
John Fitzgerald Anders Järryd
|
6:1, 6:7, 7:6
|
Zwycięzca
|
2.
|
8 października 1995
|
Kuala Lumpur
|
Dywanowa (hala)
|
Patrick McEnroe
|
Grant Connell Patrick Galbraith
|
7:5, 6:4
|
Finalista
|
5.
|
16 marca 1997
|
Indian Wells
|
Twarda
|
Patrick Rafter
|
Mark Knowles Daniel Nestor
|
6:7, 6:4, 5:7
|
Zwycięzca
|
3.
|
15 czerwca 1997
|
Londyn
|
Trawiasta
|
Patrick Rafter
|
Sandon Stolle Cyril Suk
|
6:2, 4:6, 7:5
|
Finalista
|
2.
|
10 sierpnia 1997
|
Cincinnati
|
Twarda
|
Patrick Rafter
|
Todd Woodbridge Mark Woodforde
|
6:7, 6:4, 4:6
|
Finalista
|
3.
|
9 marca 2003
|
Scottsdale
|
Twarda
|
Lleyton Hewitt
|
James Blake Mark Merklein
|
4:6, 7:6(2), 6:7(5)
|
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
Wygrane turnieje |
Bilans w turnieju
|
Australian Open
|
1R
|
1R
|
4R
|
–
|
2R
|
4R
|
4R
|
–
|
2R
|
3R
|
4R
|
–
|
1R
|
0 / 10
|
16–10
|
French Open
|
–
|
–
|
2R
|
4R
|
2R
|
1R
|
4R
|
–
|
2R
|
2R
|
1R
|
–
|
–
|
0 / 8
|
10–8
|
Wimbledon
|
–
|
–
|
2R
|
1R
|
QF
|
QF
|
QF
|
–
|
4R
|
F
|
4R
|
2R
|
2R
|
0 / 10
|
27–10
|
US Open
|
–
|
3R
|
4R
|
3R
|
F
|
–
|
2R
|
–
|
1R
|
3R
|
1R
|
1R
|
1R
|
0 / 10
|
16–10
|
Wygrane turnieje
|
0 / 1
|
0 / 2
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
0 / 3
|
0 / 4
|
–
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 4
|
0 / 2
|
0 / 3
|
0 / 38
|
N/A
|
Bilans spotkań
|
0–1
|
2–2
|
8–4
|
5–3
|
12–4
|
7–3
|
11–4
|
–
|
5–4
|
11–4
|
6–4
|
1–2
|
1–3
|
N/A
|
69–38
|
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
|
|