Marino Faliero, Doge of Venice

Strona tytułowa tragedii Marino Faliero, Doge of Venice
Eugène Delacroix, Egzekucja Marina Faliero, 1827

Marino Faliero, Doge of Venicetragedia angielskiego romantyka George’a Gordona Byrona, opublikowana w 1821 w jednym tomie z poematem The Prophecy of Dante. Utwór opowiada historię weneckiego doży Marina Faliero, który został skazany na śmierć i stracony przez ścięcie 17 kwietnia 1355[1] za organizowanie buntu przeciwko arystokracji. Utwór składa się z pięciu aktów i jest napisany wierszem białym (blank verse).

True; but there still is something given to guess.
Which a shrewd gleaner and quick eyjs would catch at;
A whisper, or a murmur, or an air
More or less solemn spread o’’er the tribunal.
The Forty are but men — most worthy men.
And wise, and just, and cautious — this I grant —
And secret as the grave to which they doom
The guilty ; but with all this, in their aspects —
At least in some, the juniors of the number —
A searching eye, an eye hke yours, Vincenzo,
Would read the sentence ere it was pronounced.
George Gordon Byron, Marino Faliero, Doge of Venice

Zobacz też Marino Faliero (Swinburne).

Przypisy

  1. Marin Falier, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-03-10] (ang.).

Bibliografia