W 1912 uzyskała dyplom doktora nauk politycznych (jako pierwsza kobieta w Niemczech). Do 1918 działała w ruchach społecznych i kobiecych (m.in. w 1909 założyła Stowarzyszenie rzemieślniczo-technicznego szkolenia kobiet[1])[3]. W 1919 została członkiem Konstytucyjnego Zgromadzenia Narodowego. Wybierano ja na posłankę do Reichstagu w kadencjach 1920/1921 oraz od 1924 do 1930 (od 1918 należała do Deutschen Demokratischen Partei[1]). W 1933 otrzymała od zwycięskich nazistów zakaz publikowania oraz wykonywania zawodu. W 1937 była przez cztery miesiące izolowana[3], ale została zwolniona po protestach międzynarodowych organizacji kobiecych i członków korpusu dyplomatycznego[1].
↑ abHorstH.FerdinandHorstH., Gleichberechtigung: Marie-Elisabeth Lüders 1878–1966, HorstH.Ferdinand (red.), Wiesbaden: VS Verlag für Sozialwissenschaften, 2002, s. 127–138, DOI: 10.1007/978-3-322-97558-4_8, ISBN 978-3-322-97558-4 [dostęp 2023-08-19](niem.).
↑ abcdKathrin Gerlof, Andreas Kaernbach, Carl-Christian Kaiser, Gregor Mayntz, Sönke Petersen, Georgia Rauer, Zwiedzamy Bundestag. Architektura, sztuka i funkcje gmachów Parlamentu w zarysie (pol.), Deutscher Bundestag, 2014, s. 99