Marianne Vos (ur. 13 maja 1987 w ’s-Hertogenbosch ) – holenderska kolarka szosowa , torowa i przełajowa , trzykrotna medalistka olimpijska, dwukrotna medalistka mistrzostw świata w kolarstwie torowym, wielokrotna medalistka mistrzostw świata w kolarstwie szosowym i kolarstwie przełajowym oraz pięciokrotna zdobywczyni Pucharu Świata w kolarstwie szosowym.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze Marianne Vos odniosła w 2004 roku, kiedy zdobyła złoty medal w wyścigu ze startu wspólnego podczas szosowych mistrzostw świata juniorów. W sezonie 2003/2004 była druga w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w kolarstwie przełajowym , przegrywając tylko z Niemką Hanką Kupfernagel . Już dwa lata później zdobyła złoty medal w kategorii elite podczas przełajowych mistrzostw świata w Zeddam oraz zwyciężyła w wyścigu ze startu wspólnego na szosowych mistrzostwach świata w Salzburgu . W sezonie 2007 zwyciężyła w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata kobiet w kolarstwie szosowym oraz zajęła drugie miejsce w wyścigu ze startu wspólnego na mistrzostwach świata w Stuttgarcie . Kolejne cztery medale zdobyła w 2008 roku: srebrny na przełajowych mistrzostwach świata w Treviso , srebrny ze startu wspólnego na mistrzostwach świata w Varese , złoty w wyścigu punktowym na igrzyskach olimpijskich w Pekinie oraz kolejny złoty w tej samej konkurencji podczas torowych mistrzostw świata w Manchesterze . Dzięki temu została pierwszą w historii kolarką, która zdobyła złote medale na igrzyskach olimpijskich, a także na szosowych, torowych oraz przełajowych mistrzostwach świata[1] . W sezonie 2008 była także trzecia w szosowym PŚ, ulegając jedynie Niemce Judith Arndt oraz swej rodaczce Suzanne de Goede .
W latach 2009–2013 każdego roku zdobywała przynajmniej dwa medale. W kolarstwie przełajowym zwyciężyła na pięciu kolejnych edycjach, równocześnie zdobywając medale w szosowym wyścigu ze startu wspólnego: srebrne na MŚ w Mendrisio (2009), MŚ w Geelong (2010) i MŚ w Kopenhadze (2011) oraz złote na MŚ w Valkenburgu (2012) i MŚ we Florencji (2013). Ponadto w 2012 roku była najlepsza w tej samej konkurencji podczas igrzysk olimpijskich w Londynie , a rok wcześniej zwyciężyła w scratchu na torowych mistrzostwach świata w Apeldoorn . W 2013 roku w barwach teamu Rabobank-Liv/giant zdobyła srebrny medal w drużynowej jeździe na czas. Ponadto w sezonach 2009 , 2010 , 2012 i 2013 ponownie zwyciężała w klasyfikacji generalnej szosowego PŚ, a w sezonie 2011 była druga. W przełajowym Pucharze Świata była druga w sezonach 2003/2004 (za Niemką Hanką Kupfernagel ), 2009/2010 i 2011/2012 (za swą rodaczką Daphny van den Brand ) oraz trzecia w sezonach 2010/2011 i 2013/2014 .
Najważniejsze osiągnięcia
Kolarstwo przełajowe
2003
2. miejsce w mistrzostwach Europy w wyścigu przełajowym
2005
1. miejsce w mistrzostwach Europy w wyścigu przełajowym
2006
1. miejsce w mistrzostwach świata w wyścigu przełajowym
3. miejsce w mistrzostwach Europy w wyścigu przełajowym
2008
2009
1. miejsce w mistrzostwach świata w wyścigu przełajowym
1. miejsce w mistrzostwach Europy w wyścigu przełajowym
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2017
2018
2. miejsce w mistrzostwach Europy w wyścigu przełajowym
2019
2022
Kolarstwo szosowe
2005
1. miejsce w mistrzostwach świata juniorów w indywidualnym wyścigu szosowym
2006
1. miejsce w mistrzostwach świata w indywidualnym wyścigu szosowym
1. miejsce w mistrzostwach Europy w wyścigu szosowym do lat 23
2007
2008
2009
2010
2011
2012
2013
2014
2017
2018
2019
2020
2021
2022
2023
2024
Rankingi
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: