Marian Zarzycki (pułkownik artylerii)

Marian Włodzimierz Zarzycki
tytularny pułkownik artylerii tytularny pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1877
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

11 Pułk Artylerii Polowej
7 Pułku Artylerii Polowej

Stanowiska

dowódca pułku
dowódca brygady

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Marian Włodzimierz Zarzycki[1][2] (ur. 9 grudnia 1877 w Tarnopolu, zm. 1940 w ZSRR) – tytularny pułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 9 grudnia 1877 w Tarnopolu[3], w rodzinie Mikołaja[4].

W artylerii polowej C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 września 1896[5], następnie awansowany na podporucznika z dniem 1 listopada 1897[6], na porucznika z dniem 1 listopada 1902[7]. Służył w 6 pułku artylerii korpuśnej w Kaschau do około 1906[8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]. Od około 1906 był oficerem 29 pułku artylerii dywizyjnej w Jarosławiu[18], od około 1907 przemianowanego na 29 pułk armat polowych[19][20][21]. Następnie od około 1910 służył w 32 pułku armat polowych we Lwowie[22][23][24]. W tym okresie został awansowany na kapitana artylerii polowej i górskiej z dniem 1 maja 1912[25]. Od około 1914 służył w 10 pułku artylerii górskiej[26]. Podczas I wojny światowej był oficerem dywizjonu ciężkich haubic nr 10 (w 1916)[27] i ciężkiego pułku artylerii polowej nr 2[28].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W stopniu majora podczas wojny polsko-ukraińskiej w styczniu 1919 objął dowództwo 11 pułku artylerii polowej w Przemyślu[29]. 7 lipca 1919 został „zwolniony z dotychczasowej funkcji i przeniesiony do I Rezerwy”[30]. 1 sierpnia tego roku został ponownie powołany do służby czynnej i przydzielony do dyspozycji generalnego inspektora artylerii[31]. 6 listopada 1919 został mianowany dowódcą 7 pułku artylerii polowej[32][33][34]. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[35]. Później dowodził brygadą artylerii[36]. W czerwcu 1921 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym był nadal 7 pap[37]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego pułkownika[38]. Mieszkał we Lwowie[39][40]. W 1934 jako tytularny pułkownik stanu spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer w dyspozycji dowódcy O.K. VI i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[41].

10 grudnia 1939 został aresztowany i osadzony w więzieniu we Lwowie[1]. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-10 oznaczony numerem 1069)[4]. Ofiary z tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Indeks ↓.
  2. ↑ W ewidencji c. i k. Armii figurował jako „Marian Zarzyčki”.
  3. ↑ Lista Bohaterów zgłoszonych w Programie „Katyń ... ocalić od zapomnienia”. Stowarzyszenie Parafiada. [dostęp 2020-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-01)].
  4. ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 111. [dostęp 2020-12-20].
  5. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 743.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 749.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 785.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 784.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 791.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 795.
  11. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 820.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 829.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 836.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 832.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 836.
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 843.
  17. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 854.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 885.
  19. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 897.
  20. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 920.
  21. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 920.
  22. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 928.
  23. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 934.
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 983.
  25. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 891.
  26. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 876.
  27. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 767.
  28. ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1253.
  29. ↑ Landau i Tabiszewski 1929 ↓, s. 7.
  30. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 77 z 16 lipca 1919 roku, poz. 2514.
  31. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 94 z 10 listopada 1919 roku, poz. 3638.
  32. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919 roku, s. 3836.
  33. ↑ Ryłko 1929 ↓, s. 6, tu błędnie jako mjr Adam Zarzycki.
  34. ↑ Zarzycki 2000 ↓, s. 17, tu również jako mjr Adam Zarzycki.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920 roku, s. 552.
  36. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 16 czerwca 1922 roku, s. 441.
  37. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 288.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 741.
  39. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1582.
  40. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1411.
  41. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 341, 972.

Bibliografia