W 1911 wyemigrował (wraz z bratem) do Chile. Pracował tam jako nauczyciel, a także korespondent czasopism. Był współzałożycielem Polskiego Koła Kulturalnego im. Ignacego Domeyki. W latach 1918-1919 studiował (jako wolny słuchacz) język i literaturę hiszpańską na Universidad de Chile w Santiago.
W 1920 wrócił do Polski i zatrudnił się jako nauczyciel w progimnazjum w Mogilnie. Od lipca do listopada 1920 służył ochotniczo w wojsku polskim. W latach 1921-1926 pracował w ukazującej się w Toruniu gazecie "Słowo Pomorskie". W 1927 krótko pracował w Kuratorium Okręgu Szkolnego Poleskiego w Brześciu nad Bugiem oraz jako szef propagandy w Elektrowni Gródek. W 1928 wrócił do Torunia, gdzie zajmował się udzielaniem lekcji języków obcych.
Od 1934 pracował jako sekretarz i bibliotekarz w Instytucie Bałtyckim, przeprowadził się do Gdyni, gdzie przeniosła się ta instytucja. Po wybuchu II wojny światowej wrócił do Torunia, gdzie spędził czas okupacji, pracując w księgarni.
Po wojnie został zatrudniony jako referent w Wydziale Kultury Urzędu Wojewódzkiego w Toruniu (1945-1946), a następnie w Starostwie Powiatowym (1946-1947).
Magdalena Niedzielska: Toruńskie cmentarze. Toruń: Towarzystwo Naukowe w Toruniu, 1992. ISBN 83-85196-66-8.
SławomirS.KalembkaSławomirS. (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 656-657, ISBN 83-231-1988-0.
