Marian Świechowski (ur. 29 maja 1882 w Kajryszkach, zm. 26 października 1934 w Kownie) – polski działacz narodowy i polityczny, urzędnik, wolnomularz, publicysta, redaktor naczelny „Głosu Wilna”; kierownik Wileńskiego Biura Informacji, działacz Tymczasowego Komitetu Politycznego Ziemi Kowieńskiej, poseł na Sejm Litwy Środkowej i na Sejm Ustawodawczy w II RP

Studiował na uniwersytecie w Odessie, a następnie naukę kontynuował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Walczył w obronie Lwowa, a następnie zamieszkał w Warszawie, gdzie kierował referatem ds. narodowościowych w Komisariacie Generalnym Ziem Wschodnich^[1].

W 1919 złożył na ręce Naczelnika Państwa memoriał zatytułowany O niezwłoczną interwencję wojsk na Litwie etnograficznej, w którym przekonywał, że strona polska powinna wystąpić zbrojnie dopóki litewski lud nie jest całkowicie obałamucony przez rządy Taryby. Po zajęciu Wilna przez wojska gen. Lucjana Żeligowskiego pracował w kancelarii cywilnej Dowództwa Wojsk Litwy Środkowej. Był posłem do Sejmu Wileńskiego. Należał do klubu PSL Ziemi Wileńskiej^[2]. Od 1922 roku był posłem Sejmu Ustawodawczego. Od 1923 przez cztery lata był redaktorem naczelnym Głosu Wilna oraz kierował Wileńskim Biurem Informacyjnym.

W 1927 związał się zawodowo z Wydziałem Narodowościowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych, rok później objął stanowisko kierownika naukowego Instytutu Badań Spraw Narodowościowych. Równocześnie pracował jako referent spraw narodowościowych w Prezydium Rady Ministrów oraz zasiadał w zarządzie Światowego Związku Polaków. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym^[1].

• Marian Świechowski, Biblioteka Sejmowa

• Publikacje Mariana Świechowskiego w bibliotece Polona