W 1988 zdała egzamin maturalny. W 1994 uzyskała magisterium z nauk społecznych na Uniwersytecie Helsińskim. Na początku lat 90. była sekretarzem generalnym związku studentów działającego przy Partii Centrum. Odbywała staż w zakresie ochrony konkurencji.
W 1995 uzyskała po raz pierwszy mandat posłanki do Eduskunty z Vaasy. Od tego czasu skutecznie ubiegała się o reelekcję w kolejnych wyborach parlamentarnych z Helsinek (w 1999, 2003, 2007 i 2011). W latach 2004–2005 pełniła funkcję doradcy Mattiego Vanhanena do spraw polityki gospodarczej. We wrześniu 2005 weszła w skład jego gabinetu, obejmując na czas nieobecności Pauli Lehtomäki stanowiska ministra handlu zagranicznego i rozwoju oraz ministra w kancelarii premiera (do marca 2006). Ponownie powołano ją do rządu w kwietniu 2007, kiedy to została ministrem administracji publicznej. Funkcję tę pełniła do czerwca 2010. Do stycznia 2008 była też ministrem w ministerstwie spraw wewnętrznych[1].
12 czerwca 2010 została przewodniczącą Partii Centrum[2], a tym samym kandydatką na przyszłego premiera Finlandii w miejsce Mattiego Vanhanena, który złożył rezygnację z przyczyn zdrowotnych. 22 czerwca 2010 fiński parlament zatwierdził jej kandydaturę na tym stanowisku[3]. Mari Kiviniemi otrzymała poparcie od wszystkich dotychczasowych koalicjantów, tj. macierzystej Partii Centrum, Szwedzkiej Partii Ludowej, Partii Koalicji Narodowej i Ligi Zielonych. W wyborach w 2011 jej ugrupowanie zajęło czwarte miejsce, po czym przeszło do opozycji. 22 czerwca tego samego roku Mari Kiviniemi zakończyła urzędowanie jako premier Finlandii, została zastąpiona przez Jyrkiego Katainena. 9 maja 2012 na funkcji przewodniczącej partii zastąpił ją Juha Sipilä.
W 2014 objęła stanowisko zastępcy sekretarza generalnego OECD[4].
W 1996 poślubiła przedsiębiorcę Juhę Mikaela Louhivuoriego, z którym ma dwoje dzieci: córkę Hannę (ur. 1997) i syna Anttiego (ur. 2000)[5].
