Margarita Aleksandrowna Drobiazko, ros. Маргарита Александровна Дробязко (ur. 21 grudnia1971 w Moskwie) – rosyjskałyżwiarka figurowa reprezentująca Litwę, startująca w parach tanecznych z Povilasem Vanagasem. Razem zdobyli pierwsze medale w historii dla Litwy w łyżwiarstwie figurowym. Uczestniczka igrzysk olimpijskich (1992, 1994, 1998, 2002, 2006), brązowa medalistka mistrzostw świata, mistrzostw Europy i finału Grand Prix oraz trzynastokrotna mistrzyni Litwy. Zakończyła karierę amatorską w 2006 r.
Życie prywatne
Drobiazko urodziła się w Moskwie, ale do szóstego roku życia mieszkała w Magadanie. W 1993 r. otrzymała obywatelstwo litewskie. W czerwcu 2000 r. Drobiazko wyszła za mąż za swojego partnera sportowego Litwina Povilasa Vanagasa[1]. W 2023 roku prezydent Litwy Gitanas Nausėda pozbawił ją litewskiego obywatelstwa w wyniku występów na zawodach organizowanych przez Tatjanę Nawkę, co uznano za przejaw publicznego wsparcia dla rosyjskiego reżimu oraz wojny na Ukrainie[2].
Kariera
Drobiazko zaczęła jeździć na łyżwach mając 6 lat, gdy zobaczyła inne dzieci jeżdżące na lodowisku. Przekonała swoją matkę, która chciała żeby Margarita została baleriną, aby mogła spróbować łyżwiarstwa[1]. W wieku 12 lat rozpoczęła treningi tańca na lodzie, a jej pierwszymi trenerkami były Natalja Liniczuk, a następnie Natalja Dubowa. Jej pierwszym partnerem sportowym był Oleg Granionow[1].
W 1991 r. po przybyciu Vanagasa do Moskwy trenerka Tatjana Tarasowa sparowała go z Drobiazko. Margarita trenowała wcześniej balet i poświęciła karierę baleriny na rzecz łyżwiarstwa figurowego, zaś Povilas miał duże problemy z tańcem. Margarita uczyła go tańczyć, a niepowodzenia w treningu prowadziły do konfliktów, jednak żaden z nich nie wpłynął negatywnie na ich partnerstwo. Para trenowała w Moskwie, zaś po rozpadzie Związku Radzieckiego obydwoje zdawali sobie sprawę z dużej konkurencji w Rosji dlatego zdecydowali się reprezentować Litwę. Vanagas tak mówił o tej sytuacji: "Na początku było trudno, ponieważ między Rosją a Litwą panowała napięta sytuacja. A ponieważ Rita jest Rosjanką, to powodowało wiele problemów[1]." Obydwoje myśleli, że ich współpraca będzie krótkoterminowa, a Vanagas po wypełnieniu dwuletniej służby wojskowej wróci na Litwę, aby studiować ekonomię[1]. W pierwszym wspólnym sezonie wzięli udział w igrzyskach olimpijskich 1992 w Albertville, gdzie zajęli 16. miejsce. Był to pierwszy start litewskich łyżwiarzy figurowych na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich po 64 latach nieobecności na arenie olimpijskiej. W 1994 r. poprawili swój rezultat olimpijski zajmując 12. miejsce na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer. W sezonie 1994/1995 zadebiutowali w zawodach Grand Prix i zajmowali drugie miejsca w Sparkassen Cup on Ice oraz Skate Canada International.
Drobiazko i Vanagas przenieśli się do Kowna na Litwę, gdzie rozpoczęli treningi po okiem trenerki Jeleny Maslennikowej, która była ekspertem zarówno w tańcu na lodzie jak i tańcu towarzyskim[1]. W 1995 r. para rozpoczęła dodatkowe treningi w Anglii z Betty Callaway, aby udoskonalić swoją technikę i poprawić umiejętności w tańcu współczesnym[1]. W tym czasie skupili się także na poprawieniu swojej prezentacji nad czym pracowali z Jayne Torvill i Christopherem Deanem[3]. Utytułowana para brytyjska była pod wrażeniem Drobiazko i Vanagasa dlatego zaproponowali im udział w ich rewii World Tour oraz rozpoczęli regularną współpracę przy choreografiach m.in. w sezonie 1996/1997 - taniec oryginalny "La Cumparsita" i taniec dowolny "Cool Jazz"[1].
Drobiazko i Vanagas podczas finału Grand Prix 2001 w Kitchener.
W trzecim występie olimpijskim na igrzyskach olimpijskich w Nagano zajęli 8. miejsce. Od 1998 r. zaczęli regularnie stawać na podium zawodów Grand Prix. W 1999 r. Drobiazko i Vanagas dzielili swój czas między treningami w Kownie z Maslennikową oraz z Jeleną Czajkowską w Moskwie[3]. W sezonie 1999/2000 zdobyli brązowe medale w finale Grand Prix, mistrzostwach Europy i mistrzostwach świata w Nicei[4]. W kolejnych dwóch sezonach zdobyli dwa kolejne brązowe medale finału Grand Prix i wielokrotnie zajmowali miejsca tuż za podium.
Ich czwarty występ olimpijski na igrzyskach olimpijskich 2002 w Salt Lake City był dla nich dużą szansą na medal zważając na ich utrzymywanie się w ścisłej czołówce światowej. Ostatecznie w kontrowersyjnym konkursie olimpijskim zajęli dopiero 5. miejsce. Wielu kibiców oraz opinia publiczna uważała, że Drobiazko i Vanagas regularnie niedoceniani przez sędziów co nie pozwoliło im m.in. na zdobycie medalu olimpijskiego. Po sezonie olimpijskim zdecydowali się na ogłoszenie zakończenia kariery amatorskiej i kontynuowanie występów w rewiach łyżwiarskich, a także przygotowanie się do pracy jako trenerzy[5].
Po dwóch sezonach przerwy Drobiazko i Vanagas wrócili do kariery amatorskiej wygrywając swój 12 tytuł mistrzów Litwy. Para zdecydowała się na powrót, aby wystąpić na igrzyskach olimpijskich po raz szósty. W sezonie swojego powrotu zdobyli trzynasty tytuł mistrzów Litwy, brązowy medal mistrzostw Europy w Lyonie i czwarte miejsce na mistrzostwach świata. Na igrzyskach olimpijskich 2006 w Turynie zajęli 7. miejsce. Ich występ olimpijski spowodował, że Drobiazko i Vanagas zostali pierwszymi łyżwiarzami figurowymi, którzy wystąpili na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich aż pięciokrotnie[5].
