|
| Data i miejsce urodzenia
|
10 czerwca 1986
Ponte dell’Olio
|
| Wzrost
|
187 cm
|
| Pozycja
|
obrońca
|
| Informacje klubowe
|
| Klub
|
bez klubu
|
| Kariera juniorska
|
|
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Kariera reprezentacyjna
|
|
|
- ↑ Aktualne na: 5 czerwca 2019. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
|
|
Marco Andreolli (ur. 10 czerwca 1986 w Ponte dell’Olio) – włoski piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy. Obecnie bez przynależności klubowej.
Kariera klubowa
Jest wychowankiem klubu Calcio Padova, w którego szkółce trenował od 1994 r.
Inter
Zawodową karierę rozpoczął w Interze Mediolan do którego przeniósł się w 2003 r. Jako członek drużyny Primavery zdobył w 2005 Młodzieżowy Puchar Włoch. 29 maja 2005 zadebiutował w barwach Nerazzurrich w Serie A w meczu z Regginą. 6 grudnia 2005 zagrał po raz pierwszy w rozgrywkach Ligi Mistrzów w spotkaniu z Rangers. 29 listopada 2006 zaliczył premierowe trafienie dla Interu w meczu Pucharu Włoch z ACR Messina.
Roma
27 lipca 2007 trafił do Romy w rozliczeniu za transfer Cristiana Chivu na zasadzie współwłasności za 3 mln euro. Następnie w styczniu 2008 został wypożyczony do drugoligowej Vicenzy. Pierwsze spotkanie dla Biancorossich rozegrał 5 kwietnia 2008 z Pizą. Ogółem dla Vicenzy wystąpił w zaledwie 3 spotkaniach, co spowodowane było odniesioną kontuzją. Latem 2008 stał się w 100% zawodnikiem Romy, która nawet nie musiała za niego nic płacić. W sezonie 2008/2009 został powtórnie wypożyczony, tym razem do Sassuolo, gdyż chciał grać regularnie o co w Interze lub Romie nie mógł marzyć[1]. Premierowe spotkanie dla Neroverdich przypadło na potyczkę ligową z Pizą. Dla zespołu ze stadionu Alberta Braglii zaliczył 28 meczów i zdobył jedną bramkę w meczu z US Grosseto (13 września 2008)[2]. Po powrocie do Rzymu grał rzadko. Debiutował 6 sierpnia 2009 w spotkaniu z KAA Gent w kwalifikacjach do Ligi Europy. 22 października 2009 w meczu fazy grupowej Ligi Europy z Fulham Londyn zdobył bramkę wyrównując stan meczu w 94 minucie spotkania. Latem 2010 wobec braku występów w barwach Romy zażądał odejścia.
Chievo
24 sierpnia został sprzedany do Chievo Werona za kwotę 800.000 euro. Podpisany wówczas kontrakt związał go z klubem na rok. Debiut w barwach klubu z Werony odbył się 29 sierpnia 2010 w ligowym starciu z Catanią. 24 stycznia 2011 połowa jego karty zawodniczej została odsprzedana Interowi za 885.000 euro[3]. Stan taki nie potrwał długo, gdyż 22 czerwca 2011 Nerazzurri zbyli swe prawa do niego za 500.000 i pozyskali z Chievo Michele Rigonego[4]. 18 marca zaliczył pierwsze trafienie dla Chievo pokonując golkipera Bologny. Dla klubu z Werony zagrał w 73 spotkaniach ligowych i strzelił 3 bramki.
Powrót do Interu
6 lipca 2013 został ponownie piłkarzem Interu Mediolan po wygaśnięciu kontraktu z Gialloblu i otrzymał koszulkę z numerem 6, którą wcześniej posiadał Matias Silvestre[5]. Podpisany z Nerazzurrimi kontrakt wiąże go do czerwca 2017[6]. 11 stycznia 2015 roku w meczu przeciwko Genoi, Andreolli był kapitanem drużyny Interu, co sam w pomeczowym wywiadzie określił jako "spełnienie marzeń"[7].
31 sierpnia 2015 roku po zaledwie 10 występach w ciągu dwóch lat został wypożyczony do Sevilli[8]. Dzięki kontuzji Adil Ramiego zadebiutował w La Liga już 11 września w zremisowanym 1:1 meczu z Levante UD. 21 listopada w trakcie meczu z Real Sociedad zerwał ścięgno Achillesa i wypadł z gry do końca sezonu[9].
30 czerwca 2017 roku kontrakt z Interem wygasł i klub nie zdecydował się przedłużyć umowy[10].
Cagliari
Tydzień później jako wolny zawodnik Andreolli podpisał dwuletni kontrakt z Cagliari Calcio[11].
Powrót do Chievo
W ostatnim dniu zimowego okna transferowego 2019 roku, Andreolli przeszedł do walczącej o utrzymanie drużyny Chievo Werona[12]. Po wygaśnięciu kontraktu piłkarz pozostaje bez klubu.
Kariera reprezentacyjna
Andreolli ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacjach Włoch: U-17, U-18, U-19, U-20 i U-21. Reprezentacyjny debiut w drużynie U-21 miał miejsce 15 sierpnia 2006 w meczu z Chorwacją. Brał między innymi udział w Mistrzostwach Europy U-21 2009 w których Italia zdobyła brązowy medal.
Styl gry
Jego naturalną pozycją jest środkowa obrona, gdzie woli grać jako obrońca ustawiony bardziej z lewej strony w czteroosobowym bloku obronnym. Potrafi także zagrać jako prawy defensor[13]. Jego atutem jest gra głową oraz walka bark w bark[14].
Sukcesy
Statystyki
Stan na 24 listopada 2015
Przypisy
Bibliografia
.jpg)
