|
Pseudonim
|
El Gordo / El Toro
|
Data i miejsce urodzenia
|
15 stycznia 1970 Buenos Aires
|
Obywatelstwo
|
Argentyna
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
junior ciężka
|
Bilans walk zawodowych[a]
|
Liczba walk
|
56
|
Zwycięstwa
|
47
|
Przez nokauty
|
25
|
Porażki
|
8
|
Remisy
|
1
|
- ↑ Bilans walk aktualny na 11.10.2014.
|
Marcelo Fabian Dominguez (ur. 15 stycznia 1970 w Buenos Aires), argentyński bokser, były mistrz świata WBC w wadze junior ciężkiej.
Kariera zawodowa
Swoją pierwszą walkę na zawodowych ringach odbył 4 października 1991 roku nokautując w czwartej rundzie Gustavo Jorge Vazqueza. W swoim siódmym pojedynku 20 lutego 1993 zdobył mistrzostwo Argentyny w wadze junior ciężkiej pokonując przez dyskwalifikację przyszłego mistrza WBO Nestora Hipolito Giovanniniego. 3 grudnia 1994 zmierzył się w pojedynku o pas WBC z obrońcą tytułu Anacletem Wambą ulegając po wyrównanym pojedynku decyzją większości. Po dwóch zwycięskich pojedynkach 25 lipca 1995 pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Akima Tafera zdobywając tymczasowe mistrzostwo WBC, Swój tytuł obronił dwukrotnie pokonując niecałe dwa miesiące później wpierw Reinaldo Gimeneza przez techniczny nokaut w dwunastej rundzie a następnie 24 października 1995 po wyrównanym pojedynku Siergieja Koboziewa przez niejednogłośną decyzję. W związku z tym że Anaclet Wamba odmówił walki z tymczasowym mistrzem federacja WBC zdecydowała o odebraniu pasa Kongijskiemu mistrzowi dzięki czemu Dominguez do swojej kolejnej obrony 5 lipca 1996 przeciwko Patrice Aouissi przystąpił już jako pełnoprawny mistrz pokonując pretendenta przez TKO w dziesiątej rundzie. W kolejnej obronie wygrał przez techniczny nokaut w ósmej rundzie z Jose Arimatea Da Silva oraz 16 sierpnia 1996 ponownie pokonał Akima Tafera[1]. Swój tytuł stracił 21 lutego 1998 przegrywając jednogłośną decyzją z Juan Carlosem Gomezem[2]. Po stoczeniu czterech zwycięskich pojedynków ponownie zmierzył się z Gomezem w walce rewanżowej w której znów przegrał jednogłośną decyzją. 21 lipca 2001 stanął przed szansą zdobycia pasa WBO przegrywając z Johnnym Nelsonem jednogłośną decyzją, dodatkowo został ukarany w szóstej rundzie odjęciem punktu za uderzenie poniżej pasa[3]. Po tym pojedynku postanowił przenieść się do wagi ciężkiej gdzie 11 maja 2002 zdobył mistrzostwo Ameryki Południowej pokonując Pedro Daniel Franco. 17 kwietnia 2004 przegrał jednogłośną decyzją z Nikołajem Wałujewem. 8 lipca 2006 powrócił do wagi junior ciężkiej i zmierzył się z Enzo Maccarinellim o tymczasowe mistrzostwo WBO przegrywając przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie[4]. Po ten porażce stoczył jeszcze jeden pojedynek w wadze ciężkiej po czym zakończył karierę.
Przypisy
Linki zewnętrzne