Marceli Marcichowski (ur. 15 stycznia 1878 w we wsi Wyżniany, zm. 11 lipca 1926 w Warszawie) — inżynier budownictwa, profesor inżynierii leśnej i geodezji Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

Urodził się w chłopskiej rodzinie Kacpra i Michaliny z Czadów. Absolwent VIII państwowego gimnazjum we Lwowie. W latach 1897-1902 studiował w politechnice lwowskiej na wydziale inżynierii. Po ukończeniu studiów został asystentem katedry budowy mostów pod kierownictwem prof. Maksymiliana Thulliego. Studiował w Paryżu w Szkole Dróg i Mostów oraz w Zurychu i Berlinie.

W 1906 na Politechnice Lwowskiej uzyskał doktorat na podstawie pracy "Nowe badania nad wytrzymałością słupów na wyboczenie". W latach 1907-19 był wykładowcą w politechnice lwowskiej budownictwa betonowego i mostów.

W oparciu o pracę "O przyczepności betonu do żelaza" uzyskał w 1912 habilitację na politechnice lwowskiej. W latach 1912-13 jako stypendysta Akademii Umiejętności przebywał w Londynie i w instytucie doświadczalnym uniwersytetu Rockefellera w Chicago. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej i walczył na froncie albańskim.

Po odzyskaniu niepodległości w 1919 przeniósł się do Warszawy i pracował w Ministerstwie Robót Publicznych jako radca. W latach 1919-21 był na Politechnice Warszawskiej jako zastępca profesora. W 1920 został mianowany profesorem zwyczajnym inżynierii leśnej i geodezji na Wydziale Leśnym w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W latach 1921-24 był dziekanem Wydziału Leśnego w SGGW.

Był autorem około 30 prac związanych z żelbetem, które były publikowane w Czasopiśmie Technicznym. W 1913 we Lwowie wydał podręcznik "Budownictwo betonowe" i w Warszawie dla potrzeb SGGW skrypt "Geodezja".

W małżeństwie Oktawią z Kowalewskich nie miał dzieci. Zmarł 11 lipca 1926 w Warszawie.

Ewa Turczyńska: Marceli Marcichowski. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. www.ipsb.nina.gov.pl, 1974. [dostęp 2024-06-02].