PROFILPELAJAR.COM

Marc Márquez
	; Marc Márquez, 2023
Imię i nazwisko	Marc Márquez Alentà
Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1993 ; Cervera, Hiszpania
	Sezon 2024
Seria	Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie MotoGP
Zespół	Gresini Racing MotoGP (Ducati)
Motocykl	Ducati Desmosedici GP23
Nr startowy	93
Partnerzy	Álex Márquez
	Sukcesy
	2010: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (125cm3) mistrz; 2011: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (Moto2) wicemistrz; 2012: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (Moto2) mistrz; 2013: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP); 2014: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP); 2015: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (II wicemistrz klasy MotoGP); 2016: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP); 2017: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP); 2018: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP); 2019: Motocyklowe Mistrzostwa Świata (mistrz klasy MotoGP)
	Strona internetowa

Marc Márquez Alentà (ur. 17 lutego 1993 w Cervera, Lleida) – hiszpański motocyklista. Ściga się w wyścigach motocyklowych i jest sześciokrotnym mistrzem klasy MotoGP. W 2013 roku, w swoim debiutanckim sezonie w MotoGP, zdobył pierwszy (ogółem trzeci) tytuł mistrza świata, będąc pierwszym zawodnikiem, który tego dokonał, dodatkowo zostając także najmłodszym zdobywcą tego tytułu (miał 20 lat i 266 dni, a ówczesny rekord należał do Freddiego Spencera - 21 lat i 258 dni)^[1]^[2]. Jest jednym z czterech zawodników, który zdobył tytuł mistrza w trzech różnych kategoriach (MotoGP, Moto2 i w klasie 125 cm³) po Mike'u Hailwoodzie, Philu Readzie i Valentinie Rossim^[2].

Marquez zdobył tytuł mistrza w 2010 roku w klasie 125 cm³, w roku 2012 w Moto2, w 2013, 2014, 2016, 2017, 2018 i 2019 roku w klasie królewskiej.

Kariera

125 cm³

Marc w Motocyklowych Mistrzostwach Świata zadebiutował podczas Grand Prix Portugalii, w roku 2008. Miał zaledwie 15 lat i 56 dni. Dosiadał wówczas motocykl KTM. Pierwsze punkty zdobył podczas kolejnej rundy na chińskim obiekcie w Szanghaju. Zajął wtedy 12. pozycję. W GP Wielkiej Brytanii po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując 3. miejsce. Punktując w 7 z 17 eliminacji (w czterech nie startował), ostatecznie zmagania zakończył na 13. pozycji.

W kolejnym sezonie wziął udział we wszystkich wyścigach, ponownie na maszynie austriackiej marki. Po raz drugi w karierze stanął na najniższym stopniu podium, tym razem podczas rodzimej rundy o GP Hiszpanii. Po raz pierwszy sięgnął również po pole position (GP Francji). Punktował łącznie w 10 rundach. Uzyskane punkty pozwoliły mu ostatecznie zająć 8. lokatę w końcowej klasyfikacji.

Po wycofaniu się KTM-u z serii, w sezonie 2010 młody Hiszpan dosiadł hiszpańskiej maszyny Derbi w zespole Akiego Ajo. Sezon okazał się dominujący w wykonaniu Marca. Wygrał 10 z 17 wyścigów, a także zdobył 12 pierwszych pól startowych.

Moto2

Po zdobyciu mistrzostwa świata w klasie 125 cm³^[3], Marc Marquez przeniósł się do Moto2 i w sezonie 2011 dosiadał maszyny FTR w zespole Monlau Competicion. Po trzech nieudanych weekendach, Marquez otworzył swoje konto punktowe zwycięstwem w GP Francji. W kolejnych jedenastu wyścigach Marquez dziesięciokrotnie stawał na podium, z czego aż sześciokrotnie na najwyższym podium (nie ukończył GP Wielkiej Brytanii, podczas którego po raz pierwszy sięgnął po pole position). Rewelacyjne wyniki sprawiły, iż Hiszpan dogonił liderującego w klasyfikacji Niemca Stefana Bradla, by potem objąć prowadzenie w mistrzostwach. Poważna kontuzja barku^[4], którą odniósł podczas treningów przed GP Malezji, wykluczyła go jednak z walki zarówno na Sepang, jak i w Walencji, w efekcie czego stracił szansę na tytuł mistrzowski w pierwszym sezonie startów.

Sezon 2012 stał pod znakiem zapytania po tym, jak u Marqueza pojawiły się problemy ze wzrokiem (będące powikłaniami po wypadku). Konieczna była skomplikowana operacja, która na szczęście zakończyła się sukcesem. Marc opuścił jednak przedsezonowe testy, co zdecydowanie utrudniło we właściwym przeprowadzeniu okresu przygotowawczego. Podczas GP Kataru spisał się jednak znakomicie, ocierając się o pierwszą lokatę w kwalifikacjach, natomiast w wyścigu wygrywając pojedynek z Włochem Andreą Iannone. Po pasjonującej walce ze swoim rodakiem Polem Espargaro, Marquez zdobył tytuł mistrza świata klasy Moto2^[5] (324 punktów, 9 zwycięstw, 13 razy na podium), #93 nie pozostawił swoim rywalom złudzeń, kto był najlepszy, a jego wyścigi w Japonii i Walencji, gdzie musiał przebijać się przez całą stawkę, żeby ostatecznie wygrać, były ozdobą całych mistrzostw.

MotoGP

Marquez testował Hondę RC213V po ostatnim wyścigu sezonu w Walencji^[6]. Od razu zebrał świetne noty tracąc jedynie sekundę do swojego partnera zespołowego, Daniego Pedrosy, który był wtedy najszybszy. Potwierdził swoje aspiracje podczas kolejnego testu w Malezji na torze Sepang, gdzie przed dwa pierwsze dni ustępował tylko Pedrosie i Lorenzo, wyprzedzając m.in. 9-krotnego mistrza świata Valentino Rossiego, ostatniego dnia jednak zamienił się pozycjami z Włochem, kończąc na 4 pozycji, potem świetnie wypadły także testy na nowym torze w Teksasie^[7].

Sezon 2013 Hiszpan rozpoczął znakomicie, bo już w pierwszym wyścigu na torze Losail zajął 3. miejsce^[8], pod koniec wyścigu toczył zacięty pojedynek z Valentino Rossim, którego uważa za swojego idola, wykręcił też najszybsze okrążenie wyścigu. Podczas drugiej rundy na nowym obiekcie Circuit of the Americas, Marc Marquez odniósł swoje pierwsze zwycięstwo^[9] w królewskiej klasie, co sprawiło, że został najmłodszym triumfatorem wyścigu w historii cyklu (20 lat, 2 miesiące i 5 dni), pobił tym samym 30 letni rekord należący do Freddiego Spencera. Trzecie zawody to z kolei Hiszpania i tor Jerez, tutaj Marquez stanął na drugim stopniu podium przegrywając jedynie z Danim Pedrosą. Duże kontrowersje wzbudził manewr #93, który do ostatniego zakrętu toczył zaciekłą bitwę z Jorge Lorenzo, starszy z Hiszpanów po zakończeniu wyścigu nie chciał podać ręki Marquezowi naciskając też wielokrotnie dyrekcję wyścigową, aby przyznała punkty karne za to zdarzenie, potem jednak zawodnicy wyjaśnili sobie wszelkie nieporozumienia.

Runda 4 odbyła się na torze w Le Mans, Marc po raz drugi w karierze (wcześniej Teksas) wywalczył pole position, podczas wyścigu padał deszcz, co było dosyć nowym doświadczeniem dla młodego Hiszpana, który na maszynie MotoGP nie miał przejechanych wcześniej wielu kilometrów w takich warunkach. Po złym starcie i sporej stracie czasowej Marquez zaczął się odbudowywać, wyprzedzał kolejnych rywali, żeby na 2 okrążenia przed końcem dogonić Andreę Dovizioso i go wyprzedzić, podtrzymał tym samym dobrą passę kończąc wszystkie wyścigi od początku sezonu na podium, co pozwoliło mu wyrównać rekord Maxa Biaggiego z 1998.

Podczas treningów na torze w Mugello miał najszybszy wypadek w historii MotoGP. W czasie wyścigu rozbił się ponownie i nie ukończył zawodów.

W Indianapolis został najmłodszym kierowcą, który zanotował najszybsze czasy podczas wszystkich sesji weekendu. Zwyciężając na torze w Brnie został pierwszym debiutantem w MotoGP, który wygrał pięć wyścigów w jednym sezonie (bijąc rekord Robertsa), a także najmłodszym zawodnikiem który wygrał cztery wyścigi w najwyższej klasie z rzędu (wcześniej zostając najmłodszym zawodnikiem, który wygrał dwa i trzy razy z rzędu). Wyrównał również osiągnięcie Valentino Rossiego stając po raz dziesiąty na podium w swoim debiutanckim sezonie w MotoGP.

Przybywając do Walencji, gdzie miał się rozegrać ostatni wyścig sezonu, Marquez miał 13 punktów przewagi nad drugim Jorge Lorenzo, wcześniej, podczas Grand Prix Australii, on i jego zespół popełnili błąd, który doprowadził do dyskwalifikacji Marqueza, to zniwelowało przewagę młodego Hiszpana nad jego starszym rodakiem, dodatkowo Lorenzo, wbrew wszelkim oczekiwaniom, udało się wygrać zawody w Japonii, gdzie z góry skazywano go na porażkę. Te wydarzenia sprawiły, że niedzielne zawody w Walencji należały do bardzo emocjonujących, Jorge Lorenzo, próbując zdekoncentrować #93 spowalniał całą stawkę mając nadzieję na wsparcie m.in. ze strony Valentino Rossiego i reszty stawki, oczekiwał też jakiegokolwiek błędu młodego debiutanta.

Te wszystkie sztuczki nie zadziałały, a Marquez spokojnie dojechał z trzecią lokatą do mety (tuż za Danim Pedrosą), tym samym został najmłodszym w historii zwycięzcą królewskiej klasy.

Inne rekordy, jakie pobił Marquez: 16 razy w ciągu sezonu stawał na podium, wyczyn, który nie udał się do tej pory żadnemu debiutantowi, 9 razy w ciągu sezonu zdobywał pole position, nikt wcześniej z debiutujących tego nie dokonał, zebrał łącznie 334 punkty, co także jest nowym rekordem, w Aragonii wygrał po raz szósty w sezonie, bijąc poprzednie osiągnięcia, zdobywając pole position w Teksasie pobił rekord Freddiego Spencera^[10]. W 2014 roku powtórzył swój wyczyn, przy czym wygrał 10 pierwszych wyścigów z rzędu, a swojego tytułu był już pewny po wyścigu w Japonii.

Sezonu 2015 nie zaczął tak dobrze jak w sezonie poprzednim, ponieważ zajął piąte miejsce w GP Kataru, lecz w następnej rundzie mistrzostw – GP Ameryk zdobył pole position w niecodziennych okolicznościach, a podczas wyścigu nie miał sobie równych. W trzecim wyścigu sezonu w Argentynie walczył o zwycięstwo z Rossim, jednak po wypadnięciu z toru nie ukończył zawodów. Hiszpan zrewanżował się w kolejnym wyścigu w Hiszpanii, w którym nie pozbawił Włocha awansu na dalsze pozycje, ale później we Włoszech i Katalonii nie zdołał dojechać do mety. Od GP Holandii notował dużo lepsze rezultaty, ale także nie ustrzegł się błędów, m.in. w GP Malezji (starcie z Rossim), przez co zajął trzecie miejsce w końcowej klasyfikacji.

Od sezonu 2024 Marc będzie dosiadał motocykl Ducati Desmosedici w barwach Teamu Gresini Racing MotoGP (Ducati)

Statystyki

Sezony

Sezon	Klasa	Motocykl	Team	Numer	Wyścigi	Zwycięstwa	Podium	PP	FL	Pkt	Poz. koń.
2008	125 cm³	KTM	Repsol KTM 125 cm³	93	13	0	1	0	0	63	13
2009		KTM	Red Bull KTM Motosport		16	0	1	2	1	94	8
2010		Derbi	Red Bull Ajo Motorsport		17	10	12	12	8	310	1
Razem 125 cm³					46	10	14	14	9	467	1,8,13
2011	Moto2	Suter	Team Catalunya Caixa Repsol		15	7	11	7	2	251	2
2012	Moto2	Suter	Team Catalunya Caixa Repsol		17	9	14	7	5	328	1
Razem Moto2					32	16	25	14	7	579	1,2
2013	MotoGP	Honda	Repsol Honda Team		18	6	16	9	11	334	1
2014					18	13	14	13	12	362	1
2015					18	5	9	8	7	242	3
2016					18	5	12	7	4	298	1
2017					18	6	12	8	3	298	1
2018					18	9	14	7	7	321	1
2019					19	12	18	10	12	420	1
2020					1	0	0	0	1	0	NC
2021					14	3	4	0	2	142	7
2022					12	0	1	1	0	113	13
2023					15	0	1	1	0	96	14
2024		Ducati	Gresini Racing MotoGP		20	3	10	2	4	392	3
Razem MotoGP					173	59	103	65	59	2686	61,3*
Razem 125 cm³, Moto2 i MotoGP					251	85	142	93	75	3732	*81,2,3,8,13,14**
Sezon	Klasa	Motocykl	Team	Numer	Wyścigi	Zwycięstwa	Podium	PP	FL	Pkt	Poz. koń.

Klasy wyścigowe

Klasa	Sezon	Pierwsze GP	Pierwsze podium	Pierwsza wygrana	Wyścigi	Wygrane	Podia	PP	NO	Pkt.	WCh.
125 cc	2008–2010	Portugalia 2008	Wielka Brytania 2008	Włochy 2010	46	10	15	14	9	467	1
Moto2	2011–2012	Katar 2011	Francja 2011	Francja 2011	32	16	25	14	7	579	1
MotoGP	2013–	Katar 2013	Katar 2013	Ameryka 2013	172	59	103	65	59	2686	6
Razem	2008–				239	85	143	94	75	3732	8

WCh. - world champion(mistrz klasy w MotoGP, Moto2, 125cc)

Starty

Rok	Klasa	Motocykl	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	Poz.	Pkt	Tytuł mistrzowski
2008	125 cm³	KTM	QAT	SPA NS	POR 18	CHN 12	FRA Ret	ITA 19	CAT 10	GBR 3	NED Ret	GER 10	CZE Ret	RSM 4	IND 6	JPN Ret	AUS 9	MAL	VAL					13	63
2009		KTM	QAT Ret	JPN 5	SPA 3	FRA Ret	ITA 5	CAT 5	NED 10	GER 16	GBR 15	CZE 8	IND 6	RSM 4	POR Ret	AUS 9	MAL Ret	VAL 17						8	94
2010		Derbi	QAT 3	SPA Ret	FRA 3	ITA 1	GBR 1	NED 1	CAT 1	GER 1	CZE 7	IND 10	RSM 1	ARA Ret	JPN 1	MAL 1	AUS 1	POR 1	VAL 4					1	310	Motocyklowe Grand Prix Walencji 2010
2011	Moto2	Suter	QAT DNS	SPA DNS	POR DNS	FRA 1	CAT 2	GBR DNS	NED 1	ITA 1	GER 1	CZE 2	USA 1	RSM 1	ARA 1	JPN 2	AUS 3	MAL DNS	VAL WD					2	251
2012	Moto2	Suter	QAT 1	SPA 1	POR 1	FRA DNS	CAT 3	GBR 3	NED 1	GER 1	ITA DNS	USA 1	CZE 1	RSM 1	SPA 2	JPN 1	MAL DNS	AUS 2	VAL 1					1	324	Motocyklowe Grand Prix Australii 2012
2013	MotoGP	Honda	QAT 3	AME 1	SPA 2	FRA 3	ITA NU	CAT 3	NED 2	GER 1	USA 1	IND 1	CZE 1	GBR 2	RSM 2	ARA 1	MAL 2	AUS DSQ	JPN 2	VAL 3				1	334	Motocyklowe Grand Prix Walencji 2013
2014			QAT 1	AME 1	ARG 1	SPA 1	FRA 1	ITA 1	CAT 1	NED 1	GER 1	IND 1	CZE 4	GBR 1	RSM 15	ARA 13	JPN 2	AUS NU	MAL 1	VAL 1				1	362	Motocyklowe Grand Prix Japonii 2014
2015			QAT 5	AME 1	ARG NU	SPA 2	FRA 4	ITA NU	CAT NU	NED 2	GER 1	IND 1	CZE 2	GBR NU	RSM 1	ARA NU	JPN 4	AUS 1	MAL NU	VAL 2				3	242
2016			QAT 3	ARG 1	AME 1	ESP 3	FRA 13	ITA 2	CAT 2	NED 2	GER 1	AUT 5	CZE 3	GBR 4	SMR 4	ARA 1	JPN 1	AUS NU	MAL 11	VAL 2				1	298	Motocyklowe Grand Prix Japonii 2016
2017			QAT 4	ARG NU	AME 1	ESP 2	FRA NU	ITA 6	CAT 2	NED 3	GER 1	AUT 2	CZE 1	GBR NU	SMR 1	ARA 1	JPN 2	AUS 1	MAL 4	VAL 3				1	298	Motocyklowe Grand Prix Walencji 2017
2018			QAT 2	ARG 18	AME 1	ESP 1	FRA 1	ITA 16	CAT 2	NED 1	GER 1	AUT 2	CZE 3	GBR C	SMR 2	ARA 1	THA 1	JPN 1	AUS NU	MAL 1	VAL NU			1	321	Motocyklowe Grand Prix Japonii 2018
2019			QAT 2	ARG 1	AME NU	ESP 1	FRA 1	ITA 2	CAT 1	NED 2	GER 1	CZE 1	AUT 2	GBR 2	SMR 1	ARA 1	THA 1	JPN 1	AUS 1	MAL 2	VAL 1			1	420	Motocyklowe Grand Prix Tajlandii 2019
2020			SPA NU	ANC NS	CZE	AUS	STY	RSM	ITA	CAT	FRA	ARA	TER	EUR	VAL	ARA								Nie sklasyfikowany	0
2021			QAT	DOH	POR 7	SPA 9	FRA NU	ITA NU	CAT NU	GER 1	NED 7	STY 8	AUT 15	GBR NU	ARA 2	RSM 4	AME 1	EMI 1	ALG	VAL				7	142
2022			QAT 5	INA NS	ARG	AME 6	POR 6	SPA 4	FRA 6	ITA 10	CAT	GER	NED	GBR	AUT	RSM	ARA NU	JPN 4	THA 5	AUS 2	MAL 7	VAL NU		13	113
2023			POR NU	ARG	AME	SPA	FRA NU	ITA NU	GER NS	NED NS	GBR NU	AUT 12	CAT 13	RSM 7	IND 9³	JPN 3⁷	INA NU	AUS 15	THA 6⁴	MAL 13	QAT 11	VAL NU³		14	96
2024		Ducati	QAT 4⁵	POR 16²	AME NU²	SPA 2^{P 6}	FRA 2²	CAT 3²	ITA 4²	KAZ C	NED 10^-	GER 2⁶	GBR	AUT	ARA 1¹	RSM 1⁵	IND	INA	JPN	AUS	THA	MAL	VAL	3*	166
Rok	Klasa	Motocykl	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	Poz.	Pkt	Tytuł mistrzowski