Manuskrypt paryski B – najstarszy zbiór notatek Leonarda da Vinci datowany na lata 1488–1490. Znajduje się w Institut de France[1]. Jego wymiary wynoszą 231 × 167 mm. Liczy 84 karty[2].
Tematyka notatnika jest różnorodna[3]. Są tam informacje o architekturze, w tym projekt idealnego miasta oraz projekty kościołów i plany przebudowy zamku Sforzów[3][4]. Są także zapiski o technice wojskowej[5]: projekty śruby powietrznej, działa parowego z miedzi, szkielet liry, a także łodzi podwodnej i okrętów służących do ataku z zaskoczenia[3][6]. Projekty maszyn powstały specjalnie z myślą o spotkaniu z Ludwikiem Sforzą w 1482 roku[5][7]. W zeszycie znalazły się również pierwsze projekty ornitoptera[3].
Zeszyt zachował się w pierwotnej welinowejoprawie, z klapką zapinaną na kołek i pętlę. Nie naruszono tekstów[3]. Początkowo notatnik składał się ze stu kart, jednak ok. 1840 roku hrabia Libri wyciął z niego ostatnie dziesięć kart, które następnie kupił lord Ashburnham[8]. Wycięte strony przywieziono do Paryża, ale oprawiono je osobno[3].
