Malik al-Dżaziri
مالك الجزيري
Malik al-Dżaziri (2016)
|
Państwo
|
Tunezja
|
Data i miejsce urodzenia
|
20 stycznia 1984 Bizerta
|
Wzrost
|
185 cm
|
Gra
|
praworęczny, oburęczny bekhend
|
Status profesjonalny
|
2003
|
Zakończenie kariery
|
aktywny
|
Trener
|
Walid Dżalali
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
42 (7 stycznia 2019)
|
Australian Open
|
3R (2015, 2017)
|
Roland Garros
|
2R (2012, 2016, 2018)
|
Wimbledon
|
2R (2012)
|
US Open
|
2R (2011, 2017)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
0
|
Najwyżej w rankingu
|
73 (12 sierpnia 2019)
|
Australian Open
|
3R (2019)
|
Roland Garros
|
2R (2017)
|
Wimbledon
|
2R (2015, 2016)
|
US Open
|
SF (2018)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Malik al-Dżaziri, Malek Jaziri (arab. مالك الجزيري, Mālik al-Ǧazīrī; ur. 20 stycznia 1984 w Bizercie) – tunezyjski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, medalista igrzysk panarabskich i igrzysk śródziemnomorskich, najwyżej notowany zawodnik tunezyjski w historii, olimpijczyk z Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016).
Kariera tenisowa
Al-Dżaziri zadebiutował w rozgrywkach zawodowego touru w kwietniu 2002 roku, jeszcze jako amator, w turnieju rangi Futures w Sidi-Fredj, a pierwszy mecz wygrał cztery miesiące później w Tunisie. Od początku kariery występował głównie w futuresach w północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie, a wraz z poprawą pozycji rankingowej rozpoczął także starty w imprezach ATP Challenger Tour w Europie.
Pierwszy przełom w karierze nadszedł w roku 2006, kiedy al-Dżaziri złamał granicę 300. pozycji w zawodowym rankingu. Niedługo potem doznał kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry na dwa lata. Kolejnym przełomem był rok 2011 – Tunezyjczyk awansował z 333. na 118. lokatę. W sezonie al-Dżaziri wygrał trzy turnieje rangi Futures, osiągnął pierwszy finał imprezy challengerowej (Samarkand), zanotował triumf w imprezie tej rangi (Genewa), a także po raz pierwszy wystąpił w turnieju wielkoszlemowym. Tunezyjski tenisista udanie przebrnął eliminacje podczas US Open 2011 i wygrał mecz pierwszej rundy z Thiemo de Bakkerem. W kolejnej rundzie musiał uznać wyższość Mardy’ego Fisha.
19 marca 2012 roku al-Dżaziri awansował na 93. miejsce w rankingu ATP, stając się pierwszym Tunezyjczykiem, który był notowany w czołowej setce świata. W tym samym roku zagrał w grze pojedynczej igrzysk olimpijskich w Londynie. Awansował tam do drugiej rundy, w której poniósł porażkę z Johnem Isnerem.
Na początku maja 2018 został finalistą zawodów ATP World Tour w Stambule, eliminując m.in. najwyżej rozstawionego Marina Čilicia. Pojedynek o tytuł przegrał z Tarem Danielem[1].
Od początku kariery Tunezyjczyk trenuje w krajowym ośrodku tenisowym w Tunisie pod okiem Walida Jallaliego. Od roku 2000 reprezentuje Tunezję w rozgrywkach Pucharu Davisa.
W grze pojedynczej al-Dżaziri wygrał 7 turniejów rangi ATP Challenger Tour, zaś w deblu ma na koncie 2 turniejowe zwycięstwa.
Najwyżej w rankingu singlistów sklasyfikowany był na 42. miejscu (7 stycznia 2019), a w rankingu deblistów na 73. pozycji (12 sierpnia 2019).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda
|
Wielki Szlem
|
Igrzyska olimpijskie
|
Tennis Masters Cup / ATP Finals
|
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
|
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
|
ATP International Series / ATP Tour 250
|
Gra pojedyncza (0–1)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Przeciwnik |
Wynik finału
|
Finalista
|
1.
|
6 maja 2018
|
Stambuł
|
Ceglana
|
Taro Daniel
|
6:7(4), 4:6
|
Przypisy
Bibliografia