Południowa część Maćkowej Perci została zbudowana przez zarząd lasów przed rokiem 1903, zaś reszta ścieżki (w tym odcinek prowadzący przez Maćkowy Przechód) nieco później[2]. Na trasie tej istniały jednak już dużo wcześniej kozie perci, które wykorzystywali m.in. polujący na kozice podhalańscy górale. Od imienia jednego z nich, polującego w tym rejonie w pierwszej połowie XIX wieku, pochodzi nazwa ścieżki oraz przełęczy[2].
Współcześnie Maćkowy Przechód oraz jego okolice nie są dostępne dla turystów ani taterników[3].
↑ abArno Puškáš: Vysoké Tatry, horolezecký sprievodca monografia, diel X. Bratislava: Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, 1989. ISBN 80-7096-026-4. Brak numerów stron w książce