Mário Sérgio (brazylijski piłkarz)

Mário Sérgio
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mário Sérgio Pontes de Paiva

Data i miejsce urodzenia

7 września 1950
Rio de Janeiro

Data i miejsce śmierci

28 listopada 2016
La Unión

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1969–1970 CR Flamengo 5 (1)
1971–1975 EC Vitória 72 (6)
1975–1976 Fluminense FC 14 (0)
1976–1979 Botafogo FR 20 (3)
1979 Rosario Central 2 (0)
1979–1981 SC Internacional 52 (4)
1981–1982 São Paulo FC 11 (1)
1982–1983 AA Ponte Preta 7 (1)
1983 Grêmio Porto Alegre
1984 SC Internacional 8 (0)
1984–1985 SE Palmeiras 11 (1)
1985 Santos FC 13 (0)
1986 Botafogo FC
1986–1987 AC Bellinzona
1987 EC Bahia 1 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1981–1985  Brazylia 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1987 EC Vitória
1993–1995 Corinthians Paulista
1998 São Paulo FC
2001 EC Vitória
2001 Athletico Paranaense
2002–2003 AD São Caetano
2003–2004 Athletico Paranaense
2004 Atlético Mineiro
2007 Figueirense FC
2007 Botafogo FR
2008 Athletico Paranaense
2008 Figueirense FC
2009 Portuguesa
2009 SC Internacional
2010 Ceará SC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Mário Sérgio Pontes de Paiva, Mário Sérgio (ur. 7 września 1950 w Rio de Janeiro, zm. 28 listopada 2016 w La Unión) – brazylijski piłkarz i trener, występujący podczas kariery na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa

Karierę piłkarską Mário Sérgio rozpoczął w klubie CR Flamengo w 1969. W 1971 został zawodnikiem EC Vitória. W lidze brazylijskiej zadebiutował 9 września 1972 w zremisowanym 0-0 meczu z Remo Belém[1]. Z Vitórią zdobył mistrzostwo stanu BahiaCampeonato Baiano w 1972. W latach 1975–1976 występował we Fluminense Rio de Janeiro. Z Fluminense zdobył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro – Campeonato Carioca w 1975. W latach 1976–1979 był zawodnikiem Botafogo FR.

W 1979 miał krótki epizod w argentyńskim Rosario Central, po czym został zawodnikiem SC Internacional. Z Internacionalem zdobył mistrzostwo Brazylii w 1979 oraz mistrzostwo stanu Rio Grande do SulCampeonato Gaúcho w 1981. W latach 1981–1982 był zawodnikiem São Paulo FC, a 1982–1983 AA Ponte Preta. Z São Paulo zdobył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1981. W 1984 występował w klubach z Porto AlegreGrêmio i Internacionalu.

W latach 1984–1985 występował SE Palmeiras, skąd przeszedł do Santos FC. W sezonie 1986–1987 Mário Sérgio był zawodnikiem szwajcarskiego klubu AC Bellinzona. Po powrocie do Brazylii był zawodnikiem EC Bahia, w której zakończył karierę w 1987. W barwach Bahii 4 października 1987 w wygranym 1-0 meczu z Goiás EC Mário Sérgio wystąpił po raz ostatni w lidze brazylijskiej[2]. Ogółem w latach 1972–1987 wystąpił w lidze w 209 meczach, w których strzelił 16 bramek.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Brazylii Mário Sérgio zadebiutował 23 września 1981 w wygranym 6-0 towarzyskim meczu z reprezentacją Irlandii. Ostatni raz w reprezentacji Mário Sérgio wystąpił 15 maja 1985 w przegranym 0-1 towarzyskim meczu z reprezentacją Kolumbii.

Kariera trenerska

Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej Mário Sérgio został trenerem. Robertniho prowadził m.in. EC Vitória, Corinthians São Paulo, São Paulo FC, Athletico Paranaense, AD São Caetano, Clube Atlético Mineiro, Figueirense FC, Botafogo FR, Portuguesie São Paulo i SC Internacional.

Po zakończeniu kariery był również komentatorem. Jako komentator Fox Sports zginął w katastrofie lotniczej pod Medellín[3][4].

Przypisy

  1. Vitória 0 – 0 Remo. futpedia.globo.com. [dostęp 2011-09-06]. (port.).
  2. Bahia 1 – 0 Goiás. futpedia.globo.com. [dostęp 2011-09-06]. (port.).
  3. Veja os nomes de quem estava no voo da Chapecoense que matou mais de 70 pessoas. ig.com.br, 2016-11-29. [dostęp 2016-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-30)]. (port.).
  4. Víctor Romero: The faces of the Chapecoense tragedy. marca.com, 2016-11-29. [dostęp 2016-11-29]. (ang. • hiszp.).

Bibliografia

  • Miniencyklopedia Piłka Nożna nr 11-12 2004, Historia meczów reprezentacji Brazylii 1957–2004, Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, s. 40–41, 44–45.

Linki zewnętrzne