Léo Sajous

Léo Sajous – haitański lekarz z tytułem doktora, pisarz, dyplomata.

Jako lekarz pracował w Paryżu[1]. Tamże współpracował przy tworzeniu periodyku „Le Cri des nègres”[2], w 1930 założył Uniwersalny Komitet Instytutu Czarnego[3], a następnie był twórcą i od 1931 do 1932 prowadził wielojęzykowe czasopismo o charakterze panafrykańskim pt. „La Revue du Monde Noir”[4][5].

W drugiej połowie 1933 przybył do Warszawy składając Lidze Morskiej i Kolonialnej ofertę podjęcia relacji o charakterze gospodarczo-kulturalnych pomiędzy Liberią a Polską[1][6]. W kwietniu 1935 uzyskał exequatur jako konsul generalny Republiki Liberyjskiej na obszar RP z siedzibą w Warszawie (pod koniec tego miesiąca konsulat został otwarty w stolicy Polski)[7][8][9][10][11][12].

Przypisy

  1. ↑ a b Krzysztof Wittels: Polskie marzenia o koloniach: Liberia. afryka.org, 2010-12-26. [dostęp 2018-05-10]. za: Tadeusz Białas: Liga Morska i Kolonialna. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1983, s. 213.
  2. ↑ Rose Ure Mezu: Haiti: The Land Where Negritude First Stood on Its Feet. nathanielturner.com. [dostęp 2018-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-09)].
  3. ↑ Bethuel Matsili: Bethuel Matsili: Frankofonia. Geneza pojęcia. geopolityka.net, 2013-03-01. [dostęp 2018-05-10].
  4. ↑ Celucien L. Joseph: Thinking in Public: Faith, Secular Humanism, and Development in Jacques Roumain. Eugene: 2017, s. 48. ISBN 978-1-4982-0381-4.
  5. ↑ Kersuze Simeon-Jones: Literary and Sociopolitical Writings of the Black Diaspora in the Nineteenth and Twentieth Centuries. Lanham: 2013, s. 137. ISBN 978-0-7391-22-53-2.
  6. ↑ Ruszamy po kolonje. „Nasza Chodzież”. Nr 165, s. 1, 20 lipca 1935. 
  7. ↑ Konsul Liberji w Warszawie. „Nowy Kurjer”. Nr 83, s. 3, 9 kwietnia 1935. 
  8. ↑ 34. Komunikat. „Wileński Dziennik Wojewódzki”. Nr 5, s. 60, 20 kwietnia 1935. 
  9. ↑ Konsulat Liberji został otwarty w Warszawie. „ABC Nowiny Codzienne”. Nr 123, s. 1, 30 kwietnia 1935. 
  10. ↑ 62. Komunikat. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 8, s. 62, 2 maja 1935. 
  11. ↑ Konsulat republiki murzyńskiej Warszawie. „Nowy Dziennik”. Nr 118, s. 6, 1 maja 1935. 
  12. ↑ Witold Michałowski: Teki sarmatów. Pruszków: Rewasz, 2009, s. 124. ISBN 978-83-89188-92-2.