Lukáš Konečný

Lukáš Konečný
Ilustracja
Lukáš Konečný (2015)
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1978
Uście nad Łabą

Obywatelstwo

Czechy

Wzrost

173 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

lekkośrednia

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

55

Zwycięstwa

50

Przez nokauty

23

Porażki

5

Remisy

0

Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
brąz Budapeszt 1997 waga lekkopółśrednia
brąz Houston 1999 waga lekkopółśrednia
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 19 kwietnia 2014.
Multimedia w Wikimedia Commons

Lukáš Konečný (ur. 19 lipca 1978 w Uściu nad Łabą) – czeski bokser, dwukrotny brązowy medalista amatorskich mistrzostw świata, olimpijczyk.

Kariera amatorska

Jest dwukrotnym brązowym medalistą mistrzostw świata w kategorii lekkopółśredniej. Na mistrzostwach w 1997 roku w Budapeszcie pokonał kolejno Jeremy’ego Molitora, Polaka Jacka Bielskiego i Gerry’ego Legrasa, natomiast w półfinale przegrał z późniejszym złotym medalistą Dorelem Simionem[1]. Dwa lata później na mistrzostwach świata w Houston pokonał Michaela Strange’a, Sahiba Bagirova i Diogenesa Lunę. W walce o finał przegrał jednak z Muhammadqodirem Abdullayevem, który ostatecznie zdobył złoty medal[2].

W 2000 roku reprezentował też swój kraj na igrzyskach olimpijskich w Sydney, gdzie przegrał już w pierwszej walce z Mohamedem Allalou[3].

Kariera zawodowa

Na zawodowstwo przeszedł w czerwcu 2001 roku. Do lutego 2008 roku stoczył 38 pojedynków, z których 36 zakończył zwycięsko. Jedną z dwóch porażek poniósł w walce z Michele Piccirillo, byłym mistrzem świata organizacji IBF. 26 kwietnia 2008 roku dostał szansę zdobycia pasa mistrzowskiego organizacji WBO w kategorii lekkośredniej, przegrał jednak na punkty z Serhijem Dzyndzyrukiem[4].

Po wygraniu kolejnych dwunastu pojedynków po raz drugi stanął do walki o pas mistrzowski organizacji WBO. 6 października 2012 roku przegrał zdecydowanie na punkty z Zaurbekiem Bajsangurowem[5]. Przed walką doszło do skandalu gdy rękawice przedstawione przez Konečnego do akceptacji jako 10-uncjowe okazały się 8-uncjowymi[6]. Po wygraniu dwóch kolejnych pojedynków, 19 kwietnia 2014 roku kolejny raz przystąpił do walki o tytuł mistrza organizacji WBO, przegrał jednak na punkty z Peterem Quillinem[7].

Przypisy

  1. ↑ 9.World Championships – Budapest, Hungary – October 18-26 1997. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  2. ↑ 10.World Championships – Houston, USA – August 20-27 1999. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  3. ↑ 27.Olympic Games – Sydney, Australia – September 17-30 2000. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  4. ↑ Erdei Outpoints Abron In A 12-Round Snoozer. East Side Boxing, 2008-04-27. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  5. ↑ Alex Potapov: Baysangurov defeats Konecny to retain title. Fightnews.com, 2012-10-06. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  6. ↑ Konecny in gloves scandal ahead of Baysangurov world title fight. Fightnews.com, 2012-10-06. [dostęp 2013-07-14]. (ang.).
  7. ↑ Dan Rafael: Hopkins continues historic run. ESPN.com, 2014-04-21. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne