Ludwik Pancerzyński

Rodzina	Pancerzyńscy herbu Trzaska
Data urodzenia	ok. 1757
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1818 Rohoźnica
Ojciec	Karol Pancerzyński, miecznik mozyrski
Żona	1. Konstancja Skirmunt, łowczanka grodzieńska 2. Helena Downarowicz, chorążanka rzeczycka 3. Franciszka Suchodolska, wojewodzianka grodzieńska
Dzieci	Franciszek Pancerzyński, Ludwika, Antoni

Ludwik Pancerzyński herbu Trzaska (ur. 1757, zm. 25 lutego 1818 w Dworze Rohoźnickim) – poseł na Sejm Czteroletni, chorąży grodzieński, marszałek guberni grodzieńskiej, komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa trockiego powiatu grodzieńskiego w 1790 roku^[1].

• Miecznik mozyrski 1777-1790
• Chorąży grodzieński 1790-1798^[2]

• 1790-1792 - z Powiatu Grodzieńskiego

• 1783/1784 - z Powiatu Grodzieńskiego

• Marszałek szlachty Powiatu Grodzieńskiego 1801-1809
• Marszałek szlachty Guberni Grodzieńskiej 1809-1815

Pochodził z rodziny związanej z powiatem Mozyrskim. Już w latach 80. XVIII wieku wszedł w posiadanie dóbr w powiecie grodzieńskim. Jeszcze przed rokiem 1789 do niego należały dobra Ludwinopol opodal wsi Usnarz, najczęściej nazywane jednak Usnarzem Makarowskim lub Drewnianym. Ufundował kościół w Usnarzu, który początkowo był filią parafii indurskiej, a następnie stał się samodzielną parafią, dekanatu grodzieńskiego.

Był bardzo aktywnym działaczem politycznym w okresie schyłku Rzeczypospolitej. Związał się z obozem zmian. Jego teściem był znany poseł na Sejm Wielki, chorąży rzeczycki - Tadeusz Downarowicz. W kręgu jego najbliższych współpracowników i przyjaciół znaleźli się Franciszek Jundziłł, podkomorzy grodzieński, Anzelm Eysymontt, regent i pisarz grodzieński czy Kazimierz Wolmer, marszałek i kasztelan grodzieński.

Po upadku Rzeczypospolitej wybrany marszałkiem powiatu, a później całej guberni. Zmarł 25 lutego 1818 roku w Rohoźnicy pod Wołkowyskiem.

Był trzykrotnie żonaty. Najpierw z Franciszką Skirmuntówną, łowczanką i podstarościanką grodzieńską, córką Samuela i Justyny z Jundziłłów), następnie z Heleną Downarowiczówną, chorążanką rzeczycką, córką Tadeusza oraz Franciszką z Suchodolskich, wojewodzianką grodzieńską, córką Antoniego i Teresy z Bychowców^[3]. Miał syna Franciszka z pierwszego małżeństwa, który odziedziczył majątek w Usnarzu.
Siostra Anna (1758-1823) wyszła za mąż za Antoniego Połubińskiego, krajczego słonimskiego.

• Анiщчанка Я.К. Ураднікі беларускіх земляў ВКЛ пры Станіславе Панятоўскім. Минск 2008
• Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 319.
• Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 2, Województwo trockie XIV-XVIII wiek, pod redakcją Andrzeja Rachuby, Warszawa 2009, s. 629.
• Volumina Legum, Petersburg 1860