Lothar von Richthofen

Lothar von Richthofen
40 zwycięstw
Ilustracja
Oberleutnant Oberleutnant
Data i miejsce urodzenia

27 września 1894
Kleinburg

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1922
okolice Fuhlsbüttel

Przebieg służby
Lata służby

1914–1918

Siły zbrojne

Luftstreitkräfte

Jednostki

Jagdstaffel 11, Kagohl 4

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Późniejsza praca

lotnictwo cywilne

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Zasługi Wojskowej (wojenny, Bawaria) Krzyż Hanzeatycki Hamburski Medal Wojenny (Imperium Osmańskie) Medal Liakat (Imperium Osmańskie) Srebrna odznaka za rany (Cesarstwo Niemieckie)

Lothar Freiherr von Richthofen (ur. 27 września 1894 w Borku, zm. 4 lipca 1922 w okolicach Fuhlsbüttel) – niemiecki lotnik, as myśliwski okresu I wojny światowej, brat Manfreda, kuzyn Wolframa.

Odniósł 40 zwycięstw powietrznych.

Życiorys

Urodził się w Borku (wtedy: Kleinburg; dziś: część Wrocławia) w rodzinie niższej szlachty pruskiej, następnie przeprowadził się z rodziną do Świdnicy. Jego starszym bratem był Manfred von Richthofen, późniejszy największy as myśliwski I wojny światowej, nazywany Czerwonym Baronem.

Lothar wzorem brata uczęszczał do szkół wojskowych, a następnie rozpoczął służbę wojskową w kawalerii.

I wojna światowa

Po wybuchu I wojny światowej służył jako oficer kawalerii na froncie francuskim, następnie na froncie wschodnim. Również wzorem Manfreda, Lothar w 1915 przeniósł się do lotnictwa.

Początkowo służył jako strzelec-bombardier w pułku bombowym Kampfgeschwader 4 we Francji, między innymi na froncie pod Verdun. W grudniu 1916 został odznaczony Żelaznym Krzyżem I klasy. Następnie ukończył kurs pilotażu i 6 marca 1917 uzyskał za sprawą brata przeniesienie do elitarnej eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 11 (Jasta 11), dowodzonej przez Manfreda. Aczkolwiek pozostawał w cieniu słynnego brata, lecz Lothar szybko okazał się również dobrym i agresywnym pilotem, latając razem z Manfredem. 28 marca 1917 zestrzelił pierwszy samolot (myśliwiec RAF FE.2b). 1 maja, podczas urlopu Manfreda, Lothar mając już 16 samolotów zestrzelonych, objął dowództwo nad eskadrą.

7 maja 1917 Lotharowi oficjalnie przypisano zestrzelenie czołowego brytyjskiego asa Alberta Balla, lecz okoliczności tej walki przebiegającej wieczorem w trudnych warunkach atmosferycznych, nie są do dziś wyjaśnione. Jako bardziej prawdopodobną wersję podaje się, że Anglik stracił orientację w chmurze i rozbił się. Podczas tej walki uszkodzony został również samolot Lothara, lecz zdołał on awaryjnie wylądować. 13 maja Lothar, po zestrzeleniu samolotu obserwacyjnego B.E.2, został raniony ogniem karabinowym z ziemi i po awaryjnym lądowaniu, spędził 5 miesięcy na leczeniu. Wprawdzie wiosną 1917 przewaga techniczna niemieckiego lotnictwa była największa (okres ten nazwany został przez Brytyjczyków „krwawym kwietniem”), lecz Lothar w tym okresie jako początkujący pilot w ciągu 47 dni uzyskał aż 24 zwycięstwa powietrzne. 14 maja został odznaczony najwyższym niemieckim orderem Pour le Mérite.

24 września 1917 Lothar powrócił z leczenia, obejmując dowództwo eskadry Jasta 11 (Manfred był wówczas dowódcą 1 Pułku Myśliwskiego – JG1, grupującego także Jasta 11). Swoje 25. zwycięstwo powietrzne Lothar odniósł dopiero 9 listopada 1917, latając na Fokkerze Dr.I. 13 marca 1918] mając 29 zwycięstw, został po raz drugi zestrzelony w walce powietrznej i na skutek awaryjnego lądowania doznał obrażeń, po których ponownie trafił do szpitala. W tym czasie, 21 kwietnia śmierć poniósł Manfred.

Wbrew opiniom lekarzy Lothar powrócił do latania i 19 lipca 1918 ponownie otrzymał dowództwo Jasta 11. Pierwsze po powrocie zwycięstwo, a swoje 30., odniósł 25 lipca na nowym myśliwcu Fokker D.VII. Pod koniec lipca dowodził też całym pułkiem JG1, w zastępstwie urlopowanego Hermanna Goeringa. W toku intensywnych walk w pierwszej połowie sierpnia zestrzelił kolejne 10 samolotów, zwiększając liczbę swoich zwycięstw do 40 i latając często z Erichem Löwenhardtem. Ostatnie zwycięstwo odniósł 12 sierpnia 1918 nad brytyjskim asem Johnem Summersem (8 zwycięstw). Następnego dnia, ponownie 13. dnia miesiąca, Lothar von Richthofen został raniony w udo. Udało mu się wylądować, lecz skierowany na leczenie już nie powrócił do latania bojowego. Uwzględniając stosunkowo krótki czas, jaki Lothar von Richthofen spędził na froncie pomiędzy leczeniem, był on jednym z najefektywniejszych asów myśliwskich, być może nawet lepszym od swojego brata Manfreda. Zajmował pod względem liczby zwycięstw 10. miejsce na liście niemieckich asów, na równi z Oswaldem Boelcke i Franzem Büchnerem.

Po I wojnie światowej

Po I wojnie światowej zajął się lotnictwem cywilnym. 4 lipca 1922, pilotując samolot pasażerski nr D1481 z Berlina do Hamburga, poniósł śmierć w katastrofie na skutek awarii silnika (pasażerowie ocaleli); w okolicach Fuhlsbüttel (dziś: część hamburskiej dzielnicy Hamburg-Nord). Został pochowany w Świdnicy.

Odznaczenia

Zobacz też

Bibliografia

  • Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines – The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 – 1918. Londyn: Grub Street, 1993, s. 186-187. ISBN 0-948817-73-9. (ang.).
  • Lothar von Richthofen. republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-11-03)].
  • The Aerodrome (ang.) (lista zwycięstw)