London After Midnight

London After Midnight w Niemczech na Wave Gothik Treffen 2019
Pochodzenie	Kalifornia, USA
Gatunek	Gothic rock, dark wave, rock alternatywny, rock industrialny
Aktywność	1990-nadal
Wydawnictwo	Metropolis Records (Północna Ameryka), Trisol Music Group (Niemcy/Europa), Irond (Rosja)
Skład
Sean Brennan, zobacz też: Obecny skład koncertowy zespołu
Strona internetowa

London After Midnight (w skrócie: LAM) – projekt muzyczny utworzony w 1990 przez autora piosenek i instrumentalistę Seana Brennana^[1].

Projekt uznawany jest przez krytyków za wybitne dzieło drugiej generacji ruchu gothic rocka^[2]. Niektórzy przypisują zespołowi reaktywację gotyckiej sceny muzycznej, która miała miejsce na początku lat 90.^[3] Brennan unikał w wywiadach stosowania etykietek opisujących rodzaj jego muzyki. Twierdził, że to ogranicza artystycznie^[4].

Nazwa zespołu pochodzi najprawdopodobniej od tytułu niemego horroru Londyn po północy, nakręconego w latach 20. XX w. Od samego początku teksty grupy związane byłe z bólem, smutkiem, nostalgią, mrokiem oraz przemocą, seksem i mroczną stroną pożądania^[1].

Brennan jest znany z poparcia dla praw zwierząt i człowieka oraz działań na rzecz ochrony środowiska, wspiera także anty-korporacyjną kontrolę mediów oraz progresywną i liberalną politykę. Artysta wyraża swoje poparcie w Internecie, m.in. na oficjalniej stronie internetowej zespołu oraz poprzez swoją muzykę. Niektórzy twierdzą, że muzyka stworzona przez London After Midnight oparta jest po części na osobistych i emocjonalnych motywach, które są często romantyczne. Jest to często błędne przekonanie, ponieważ wiele piosenek odnosi się do tematyki, niemającej nic wspólnego z romantyzmem. Teksty ukazują chory umysł, a piosenki takie jak „Your Best Nightmare” makabreskę Edwarda Goreya^[5][6]. Od lat 90., London After Midnight koncentruje się w dużej mierze na polityce. Już w pierwszych albumach można dostrzec pewne skłonności polityczne (np. utwór „Revenge” z 1991 roku zawiera elementy związane właśnie z polityką, w tym klip dźwiękowy z Adolfem Hitlerem we wstępie)^[7]. Nowszy materiał grupy wykonywany podczas koncertów w dużej mierze nawiązuje do polityki, na czele z piosenkami takimi jak „Feeling Fascist?”, „The Pain Looks Good on You”, „America’s a Fucking Disease”.

London After Midnight powstał w Los Angeles, w Kalifornii w 1988 roku (formalna data założenia grupy, to rok 1990). Zespół zagrał w kilku okolicznych klubach, w tym na otwarciu gotyckiego klubu rockowego „Helter-Skelter”.

Na początku swojej działalności, London After Midnight miało w składzie różnych tymczasowych członków, którzy występowali z Brennanem tylko i wyłącznie podczas koncertów na żywo (nie brali oni udziału w tworzeniu płyty). Aczkolwiek, były klawiszowiec Tamlyn, miał swój wkład w twórczy dorobek zespołu. Na prośbę Brennana, skomponował instrumental zatytułowany "Ice", który w 1998 znalazł się na płycie Oddities^[8]. Tamlyn jest także twórcą "Perversion", kolejnego Instrumentala z płyty demo Ruins z 1993.

Istnieje wiele dyskusji na temat tego, kto jeszcze jest lub był członkiem London After Midnight, poza Seanem Brennanem.

Według informacji podanych na oficjalnej stronie London After Midnight: „Na żywo razem z LAM grały także inne osoby. Tak jak w przypadku NIN (Nine Inch Nails) czy jakiegokolwiek innego, muzycznego projektu, nigdy nie było regularnego, stałego zespołu. To Sean Brennan pisze całą muzykę i nagrywa ją na płyty CD. Można sprawdzić dokładne wszystkie szczegóły z tym związane na wkładkach muzycznych do jego poszczególnych płyt. Jednakże London After Midnight to po prostu Sean Brennan”^[9].

Ta kwestia nie jest jednak do końca jasna, ze względu na dane z wcześniejszych lat. Otóż, na wkładce muzycznej do oryginalnej kasety London After Midnight z 1993 roku o tym samym tytule, widnieje informacja, że autorem tekstu jest co prawda Sean Brennan, jednak  za programowanie poszczególnych instrumentów oraz nagranie ścieżki dźwiękowej odpowiedzialne były dwie osoby: Sean Brennan oraz  Tamlyn. 

Z kolei na mini-kasecie zatytułowanej Selected Scenes from the End of the World z 1992 roku znajduje się następujący wpis: „Członkowie London After Midnight: Sean Brennan, Tamlyn”^[10]. Poniżej jest zaś napisane, że w skład zespołu wchodzą także: Michael Arklet, Douglas Afery oraz Stacy^[11]. Autorem wszystkich tekstów jest Sean Brennan, z wyjątkiem pierwszego nagrania na kasecie, o tytule "This Paradise". W tym przypadku współtwórcą tekstu był Tamlyn.

W 1994 roku wydano reedycję tej kasety. Tym razem na zdjęciu pojawił się także Tamlyn, a w informacji o składzie zespołu wymieniono: Michaela Arkleta, Douglasa Avery’ego oraz Williama Skye’a^[12].

Według danych zamieszczonych na jeszcze nowszym wydaniu tego samego materiału z 2008 roku, Tamlyn jest wymieniony jedynie jako osoba odpowiedzialna za zaprogramowanie muzyki, a nie jako współtwórca tekstu do "This paradise"^[13].

Na samym początku, zespół występował głównie na Zachodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Po wydaniu debiutanckiej płyty, LAM stopniowo powiększał kalifornijska bazę fanów, by w końcu udać się w 1994 do Meksyku, a następnie w trasę koncertową do Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Południowej Ameryki i dalej po USA^[14].

Następnie Brennan powiększył oryginalne demo o nowe nagrania, tworząc tym samym wydane w 1992 roku Selected Scenes from the End of the World.

W 1996 roku premiera kolejnego albumu pod tytułem Psycho Magnet zbiegła się z festiwalem muzycznym Whitby Gothic Weekend, który LAM uświetnił swoim występem. Zespół zagrał również koncerty w Europie (Wielkiej Brytanii), a także w Meksyku i Ameryce. To właśnie w tym czasie Sean Brennan zaczął poszerzać muzyczne horyzonty. Projekt działał prężnie, wydając w 1998 następny album Oddities, zawierający cover piosenki Sally’s Song pochodzącej z filmu The Nightmare Before Christmas. Ta płyta znacznie różniła się od poprzednich, chociażby tym, że zawierała między innymi alternatywną mieszankę muzyki akustycznej i eterycznej.

W tym okresie London After Midnight często pojawiali się w międzynarodowej prasie, ukazując się na okładkach wielu magazynów i występując w międzyczasie na dużych festiwalach takich jak Zillo, razem z The Cure czy Green Day. Od tego czasu LAM dużo koncertowali po całym świecie, u boku tak popularnych zespołów jak Green Day, HIM (którego członkowie przyznali, że twórczość LAM stanowiła dla nich inspirację[15]), Rammstein, Soft Cell i innych. Koncertowali przed tłumami liczącymi ponad 30 000 fanów w Ameryce Łacińskiej, Stanach Zjednoczonych oraz Europie.   

Ostatni album London After Midnight, Violent Acts of Beauty, wydano w 2007 roku. Jednak wcześniej, w 2003 roku, zespół LAM wypuścił ponownie trzy poprzednie płyty na rynek europejski oraz do Federacji Rosyjskiej, zamieszczając na nich dodatkowe nagrania, które wcześniej nie znalazły się na tych albumach.

W 2006 projekt opublikował piosenkę, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej do filmu Piła II, zwierającej także utwory takich wykonawców jak: Queens of the Stone Age, Skinny Puppy, Lore i innych^[16], lokując się na szczycie Deutsche Alternative Charts.

W lutym 2007 roku na oficjalnej stronie zespołu oraz na kanale LAM w serwisie YouTube, pojawił się długo oczekiwany zwiastun czwartego studyjnego albumu, zatytułowanego Violent Acts of Beauty. Według trailera, album miał się ukazać na przełomie wiosny i lata 2007, aczkolwiek został on ostatecznie wydany jesienią 2007 roku w Ameryce Północnej. Brennan odniósł się krytycznie do dzisiejszej sceny muzycznej oraz obecnego pokolenia młodzieży. Powiedział: „Wszystkie kontrkultury [w muzyce] uległy zepsuciu, a zwłaszcza gotycka i punkowa. Odeszły, już nie istnieją. Teraz dzieciaki bardziej przejmują się swoim profilem na Myspace, wyglądem, próżnością i mało istotnymi rzeczami”.

• 
  London After Midnight na Wave Gotik Treffen 2008 (Niemcy)
• 
  Sean Brennan, wokalista London After Midnight. Zdjęcie z Wave Gotik Treffen 2008 (Niemcy)
• 
  London After Midnight na Wave Gotik Treffen 2009 (Niemcy)
• 
  Perkusista London After Midnight na Wave Gotik Treffen 2008 (Niemcy)

• Sean Brennan - założyciel, twórca tekstów, muzyk obecny na wszystkich płytach zespołu, wokalista, gitarzysta, gitara basowa, wiolonczela, skrzypce, instrumenty klawiszowe, programowanie, perkusja (1989-obecnie)
• Pete Pace - perkusja koncertowa (2008-obecnie)
• Matthew Setzer - gitarzysta koncertowy (2008-obecnie)
• Randy Mathias - basista koncertowy (2005-obecnie)

• Tamlyn - klawisze, dźwięki, samplery, nagrał demo London After Midnight (1991)^[17] i Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1 i 2)^[18] (1989-2003)
• Joe S. - perkusja koncertowa i nagrana w Violent Acts of Beauty oraz Saw II Soundtrack (2001-2008)
• Trouble Valli - gitara koncertowa (tylko podczas jednego koncertu w 2008r.)
• Eddie Hawkins - gitara koncertowa (1989-1990, 2001-2008)
• Ian Haas - perkusja koncertowa (1990-1992)
• John Koviak - gitarzysta/basista koncertowy (1989-1992)
• Douglas Avery - perkusja koncertowa, nagrana w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1 i 2)^[19] (1992–1999)
• Rob Podzunas – basista koncertowy (1992–1992)
• Stacy – gitarzysta koncertowy, nagrany w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 2)^[20] (1991-1994)
• Michael Areklett – basista koncertowy, nagrany w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1 i 2)^[18] (1992–2005)
• William Skye – gitarzysta koncertowy, nagrany w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1)^[18] (1992–1999)

• Selected Scenes from the End of the World (1992; reedycja z dodatkowym utworem w 2003 i 2008)
• Psycho Magnet (1996; reedycja z dodatkowym utworem w 2003 i 2008)
• Oddities (1998; reedycja w 2008)
• Violent Acts of Beauty (2007)

• Kiss (1995)

• London After Midnight (1990)
• Ruins (1993)

• Innocence Lost... (1993, ponownie wydany w 1998 z 2 nowymi piosenkami i dodatkowym materiałem filmowym)

• Oficjalna strona zespołu (ang.)
• Konto na Vampire Freaks. vampirefreaks.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-14)]. (ang.)