Loglan 82 – uniwersalny obiektowy język programowania, stworzony w Instytucie Informatyki Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1977–1982 przez zespół kierowany przez Andrzeja Salwickiego.

Składnia języka wzoruje się na Pascalu. Semantyka zawiera konstrukcje klasyczne oferowane przez języki z rodziny Algol oraz nowsze: klasy i dziedziczenie klas, współbieżność i obsługa wyjątków. Zawiera m.in. do dziś zapomniane rozwiązanie problemu wiszących referencji opracowane przez Antoniego Kreczmara. W 1988 Bolesław Ciesielski zaproponował i zrealizował własną koncepcję obiektów aktywnych. Narzędziem (obiektowym) komunikacji i synchronizacji obiektów – procesów jest obce wywołanie metody innego obiektu. Koncepcja ta wyróżnia się ponadto ujednoliceniem formy postaci programów współbieżnych i rozproszonych. Autorem maszyny wirtualnej Loglanu 82 był Antoni Kreczmar.

Wśród współtwórczyń Loglanu 82 znajdowały się, m.in.: Hanna Oktaba, Wiesława Bartol(inne języki), Danuta Szczepańska-Wasersztrum^[1].

Język Loglan 82 nie ma związku z mówionym językiem sztucznym loglan.

• Bartol W.M. i inni: Report on the Loglan 82 Programming Language. Warszawa Łódź: PWN, 1984, s. 143. ISBN 83-01-05350-X.Sprawdź autora:1.
• Andrzej Szałas, Jolanta Warpechowska: Loglan. Warszawa: WNT, 1991, s. 172. ISBN 8220412951.
• repozytorium Loglanu. 2013. [dostęp 2021-04-25].