Za sprawą wydanej w 1995 płyty Alboom, sprzedanej w nakładzie przekraczającym 500 tysięcy egzemplarzy, osiągnął największy sukces komercyjny w historii polskiego hip-hopu[5]. Liroy sprzedał ponad milion egzemplarzy swoich płyt, według stanu na 2020 najwięcej spośród polskich raperów[6]. Występował również jako L, Scyzoryk, Szaka-L, 041, Kingpin, Grand Papa Rapa czy P.M. Cool Lee.
Wychowywał się na kieleckim osiedlu Sady. W 1992 ukończył Technikum Budowlane[8]. Pod koniec lat 80. występował jako DJ w klubach i dyskotekach, realizował również wówczas nagrania demonstracyjne. W 1991 wyjechał do Francji, gdzie założył zespół Leeroy & The Western Posse, z którym występował również w Niemczech. Po powrocie do Polski w 1992 nagrał pierwsze utwory jako P.M. Cool Lee, które ukazały się na wydawnictwie East On Da Mic[5]. Płyta nie uzyskała zainteresowania ze strony publiczności i krytyków muzycznych, jednakże muzyk promował ją podczas lokalnych koncertów. Wkrótce potem podjął współpracę z kielecką grupą hip-hopową Wzgórze Ya-Pa 3. W celu rozwinięcia kariery wraz z rodziną przeprowadził się następnie do Gdyni.
Działalność Piotra Marca wzbudziła zainteresowanie wytwórni muzycznej BMG Ariola Poland, z którą w październiku 1994 podpisał kontrakt[5]. 22 maja 1995 ukazał się pierwszy singel sygnowany pseudonimem Liroy zatytułowany „Scyzoryk”[9]. Tytułowy utwór cieszył się dużą popularnością za sprawą intensywnej promocji ze strony wytwórni[9]. Do kompozycji zrealizowany został również teledysk. Kolejnym sukcesem okazał się utwór „Scoobiedoo Ya”. W lipcu Liroy wystąpił na festiwalu Marlboro Rock-In w Sopocie, poprzedzając koncert amerykańskiego rapera Ice-T. Miesiąc później ukazała się płyta pt. Alboom, która osiągnęła największy sukces w historii polskiego hip-hopu, sprzedając się w nakładzie ponad 500 tys. egzemplarzy[9]. Miesiąc po premierze wydawnictwo uzyskało status złotej płyty[10]. Sukces Liroya przyniósł zainteresowanie ze strony krajowych mediów.
W ramach promocji odbył trasę koncertową w Polsce. Nawiązał współpracę z zagranicznymi wykonawcami, realizując utwory w Nowym Jorku i Londynie. Założył wytwórnię muzyczną Def Noizz Records i rozpoczął pracę nad kolejnym albumem. Również w 1995 został laureatem nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyka w kategoriach „album roku – muzyka taneczna” oraz „album roku – muzyka alternatywna”[11]. W 1996 pochodzące z debiutanckiej płyty piosenki „Scoobidoo-Ya” i „Scyzoryk” zostały wykorzystane w filmie Pawła Łozińskiego pt. Kratka[12]. Następnie w listopadzie ukazał się pierwszy minialbum Liroya pt. Bafangoo! część 1, który uzyskał status złotej płyty[9]. W kompozycjach zostały wykorzystane m.in. sample pochodzące z filmu Psy 2. Ostatnia krew. Wydawnictwo raper promował podczas koncertów w Polsce czy w Stanach Zjednoczonych, gdzie zagrał w nowojorskim klubie CBGB. Promujący płytę singel „...I co dalej?!” cieszył się popularnością, jednakże nie przyczynił się do sprzedaży na poziomie poprzedniego wydawnictwa.
Na początku 1997 skomponował muzykę na potrzeby spektaklu Teatru TelewizjiKariera Arturo Ui w reżyserii Piotra Szulkina[9]. W czerwcu wydał album pt. L, który zawierał m.in. utwór „Mano a mano”, wykorzystywany przez boksera Przemysława Saletę przed walkami[9]. Gościnnie na płycie wystąpił Tomasz Lipnicki, znany z występów w grupie Illusion. Wydawnictwo promowała kompozycja „Skaczcie do góry”, do której został realizowany teledysk[9], którego scenografia została nagrodzona na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film. W 1998 otrzymał Fryderyka w kategorii „najlepszy album rap i hip-hop”[13]. W 1998 wraz z wokalistą PerfectuGrzegorzem Markowskim nagrał przeznaczoną dla serialu Ekstradycja 3 kompozycję „Twoje Miasto”[12] z muzyką Janusza Stokłosy.
W 2004, w ramach powołanej przez siebie fundacji Liroy Bank, otworzył w Kielcach ośrodek dla młodzieży Kielecka Szkoła Jazdy[17]. W 2006 powołał własne przedsiębiorstwo DEF Entertainment Sp. z o.o, 27 listopada wydał album pt. L Niño vol. 1, a 21 grudnia 2007 ukazała się kompilacja jego przebojów pt. Grandpaparapa (Powrót króla). Również w 2007 założył firmę odzieżową Def Life[18]. Współpracował z zespołem Tuff Enuff, w wyniku której powstał utwór „SecretService75 feat. Liroy” jako gitarowa wersja utworu Liroya „Ta noc jest za krótka”.
W grudniu 2008 opublikował premierowo singel „Cicha noc? cz. 1”, promujący jego kolejny album pt. Nie dla dzieci. Drugi singel „Co w trawie piszczy (Ganja Boogie)” został opublikowany w maju 2009, w utworze gościnnie wystąpiła formacja Wzgórze Ya-Pa 3. Następnie odbyła się premiera utworu „Wariatka z miasta Wariatkowa”, która promowała film Wojna polsko-ruska w reżyserii Xawerego Żuławskiego[12]. W 2010 zasiadł w jury polskich eliminacji do mistrzostw Dancehall Queen & King[19]. Płyta Nie dla dzieci ostatecznie nigdy nie została wydana. Jeden z promujących utworów, „Cicha noc? cz. 1”, trafił na album Art of Beatbox – ARTcore, który ukazał się w kwietniu 2011. 3 października wydał utwór „Kampania”, który nagrał z gościnnym udziałem Metrowego, Skorupa i Rufijoka[20], do którego powstał teledysk. Utwór był zapowiedzią solowego albumu rapera pt. Przerwa, którego planowana premiera miała odbyć się w listopadzie. Ostatecznie także ta płyta nie została wydana.
W 2013 ukazała się jego autobiograficzna książka zatytułowana AutobiogRAPia. Vol. 1[21]. Na początku marca 2015 oświadczył na Facebooku, że nie jest w stanie pogodzić życia prywatnego z zawodowym, zapowiadając tym samym zakończenie kariery muzycznej[22].
Działalność społeczna i polityczna
Przed wyborami parlamentarnymi w 2011 nawiązał współpracę z Januszem Palikotem, który zagrał w teledysku do jego utworu „Kampania”, nawołującym do legalizacji marihuany w Polsce[23]. W 2013 zorganizował kampanię „Posadź Krzak”, mającą zachęcić Polaków do uprawy konopi na szeroką skalę i pokazać możliwości wykorzystania tej rośliny[24][25]. W 2014 wziął udział w kampanii „1% dla fundacji Instytut Spraw Obywatelskich INSPRO”, występując w serii spotów tej organizacji[26].
Jest związany z ruchem antyszczepionkowym. W 2016 dołączył do Parlamentarnego Zespołu ds. Bezpieczeństwa Programu Szczepień Ochronnych Dzieci i Dorosłych[31].
W wyborach samorządowych w 2018 wystartował na stanowisko prezydenta Kielc z ramienia KWW Wolność w Samorządzie. W pierwszej turze głosowania zajął trzecie miejsce wśród siedmiu kandydatów z wynikiem 16% głosów[32]. W listopadzie wraz z posłami Wolności powołał koło poselskie Wolność i Skuteczni[33], zostając jego przewodniczącym (do czasu przekształcenia go w marcu 2019 w KP Konfederacja). Przystąpił także wraz ze Skutecznymi (zarejestrowanymi 15 kwietnia 2019 jako partia Skuteczni Piotra Liroya-Marca) do Konfederacji KORWiN Braun Liroy Narodowcy, powołanej na wybory do Parlamentu Europejskiego w 2019[34], w których otwierał jej listę w okręgu wielkopolskim (formacja nie uzyskała mandatów)[35]. W czerwcu 2019 ogłosił wraz z Markiem Jakubiakiem budowę partii pod nazwą Federacja Jakubiak-Liroy (do czego ostatecznie nie doszło) i opuszczenie Konfederacji[36]. W sierpniu 2019 dołączył do nowo powstałego koła poselskiego Przywrócić Prawo[37]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku bezskutecznie kandydował do Sejmu, otwierając kielecką listę Skutecznych (jedną z pięciu zarejestrowanych przez to ugrupowanie) i uzyskując 7393 głosy[38]. W wyborach samorządowych w 2024 wystartował do sejmiku pomorskiego z ramienia KW Samorządne Pomorze[39] (współpracującego z Ogólnopolską Koalicją Samorządową).
Życie prywatne
Wychowywał się w rodzinie, w której ojciec stosował przemoc wobec domowników[40][41]. W 2015 w wywiadzie telewizyjnym przyznał, że przez pewien czas w młodości zajmował się na swoim osiedlu drobnymi kradzieżami, jednak nie chciał prowadzić takiego życia[41].
Zawarł w 2012 związek małżeński z Joanną; małżonkowie rozstali się w 2022[42]. Ojciec czwórki dzieci[43]. W 2024 jego drugą żoną została Dorota[44].
Kreacja aktorska wykonawcy utworu muzycznego („Hello, czy ty czujesz to?”)
Nominacja
Wideoklipy reprezentujące Polskę w 2. Konkursie Krajów Skandynawskich i Nadbałtyckich „Bursztynowe Oko” („Hello, czy ty czujesz to?”)
Nominacja
Uwagi
↑Film wyprodukowany w 1995. Oficjalna premiera filmu, powstałego dla Telewizji Polskiej, nigdy się nie odbyła. Projekt został odrzucony ze względu na liczne wulgaryzmy. W 2011 produkcja, po wcześniejszym dopracowaniu technicznym przez Marka Lamprechta, została upubliczniona w Internecie bez wiedzy jej autorów.
↑Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński: Encyklopedia Polskiego Rocka. Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 274. ISBN 83-7129-570-7.
↑Dominika Węcławek, Marcin Flint, Tomasz Kleyff, Andrzej Cała, Kamil Jaczyński: Antologia Polskiego Rapu. Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2014, s. 343. ISBN 978-83-7982-041-2.
