Liczba Duchina (Du) – liczba podobieństwa opisująca wkład przewodnictwa powierzchniowego do różnych efektów elektrokinetycznych i elektroakustycznych, jak również do przewodności elektrycznej i przenikalności heterogenicznych układów ciekłych.
Pojęcie to zostało wprowadzone przez Lykemę w Fundamentals of Interface and Colloid Science[1]. Termin został oficjalnie wprowadzony w 2005 roku, w opracowaniu dotyczącym efektów elektrokinetycznych przygotowanym przez grupę ekspertów dla IUPAC[2].
Liczba Duchina jest stosunkiem przewodności powierzchniowej, do przewodności objętościowej fazy ciekłej pomnożonej przez promień miejscowej krzywizny powierzchni
Gdy przewodność powierzchniowa jest związana tylko z ruchem jonów powyżej płaszczyzny poślizgu w podwójnej warstwie elektrycznej, przewodność powierzchniowa zależy od potencjału dzeta, który prowadzi do następującego wyrażenia na liczbę Duchina dla elektrolitów symetrycznych z jednakową stałą dyfuzji obu jonów:
Parametr charakteryzuje wkład elektroosmozy w ruch jonów w obszarze podwójnej warstwy elektrycznej:
- – stała Faradaya,
- – temperatura,
- – stała gazowa,
- – stężenie jonów w fazie,
- – wartościowość jonu,
- – potencjał dzeta,
- – przenikalność dielektryczna próżni,
- – przewodność dielektryczna próżni,
- – lepkość,
- – stała dyfuzji.
Przypisy